Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 117

Heilsufræðisyningin. (Samtai » e/num þæw). (iX. 19)
Persónur:
Tíðindamaður SPEGILSINS,
Læknirinn.
T. Salem aleikum, herra læknir; mikið var það hugulsamlega gert af yður, að bjóða oss að
horfa á sýningu yðar, því vjer erum nýbúnir að vera á málverkasýningu með honum Orra, og veitir
ekki af að rjetta oss eitthvað af.
L. Engan fáið þjer hundinn hjer, þó skömm sje frá að segja.
T. Ekki var það tilætlunin, að þjer færuð að traktera oss, en vjer meintum, að sýning þessi gæti orðið
einskonar andlegur hundur sálu vorri. En þjer verðið að fyrirgefa, að þetta, sem jeg ætlaði að segja,
er svo illa skrifað, að jeg kemst varla fram úr því.
L. Þá ættuð þjer að sjá bölvað reseftasparkið á blaðinu hjá mjer.
T. Vjer verðum strax að biðja yður afsaka, að vjer komum heldur mannmargur, því vjer höfum í togi
alla lesendur SPEGILSINS í tuttugu og þremur þjóðlöndum, þar á meðal páfann og Jón Þorláksson.
L. Vjer læknar kunnum ekki að hræðast.
T. Hvað á sýningin eiginlega að fyrirstilla?
L. Hún á sammerkt málverkasýningu í því að sýna, hvað menn eiga að varast, og jafnframt á hún að
sanna orð Lazarusar: „Heilsan er hverri eign betri“.
T. Gott og vel, en hjer er svo margt sýnt, að það myndi taka meðalmann minnst 200 ár að varast það
alt saman.
L. Það er engin hætta á, að menn komist yfir að varast það allt, en hinsvegar verður að vera svo
fjölbreytt úrval, að hver fái víti eftir sínum smekk að varast.
T. Hvað á þessi mynd af Hitler að íyrirstilla?
L. Hún á að sýna norræna rasann.
T. Oss virðist hún miklu fremur sýna sálrænt raserí. — En svo stendur þarna: „Vaðið ekki á skítug-
um skinnsokkunum inn í hjónabandið“. Hvað vill það segja?
L. Það er verið að vara menn við kynsjúkdómum og berklaveiki.
T. Eru þetta hættulegir sjúkdómar?
L. Já, þeir eru þó nokkuð hættulegir.
T. Hvar er mest um berklaveiki í landinu?
L. 1 Norður-Múlasýslu, að því er skýrslur herma.
T. Nú skjátlast yður í vísindunum, herra læknir. Viljið þjer þá halda því fram, að það sje ósúnnasti
hluti þjóðarinnar, sem sendir þingmann SPEGILSINS á þing?
L. Já, eitthvað hlýtur að vera að þeim, og ekki ljúga skýrslurnar. En hjer sjáið þjer sýningu skát-
anna. Þarna er hafragrauturinn og hjer eru líkbörur búnar til úr skíðum.
T. Eru engin tæki hjer til að leita að mönnum á fjöllum?
L. Nei, þau urðu eftir í síðasta leiðangrinum.
T. Hjer sje jeg ljóðagerð. Eruð þið líka skáld, læknarnir?
L. Ekki örgrannt. — Annars er þetta bara sálsýkideild sýningarinnar. Þjer verðið að afsaka, þó hún
sje heldur fátækleg, en við viljum ekki vera að rugla gesti vora.
T. Er þá meiningin, að sýningargestir eigi að bregða sjer niður á þing, til þess að fá sálsýkina með,
og deildirnar þar sjeu herbergi nr. 18 og 19?
L. Hm ... En hjerna sjáið þjer annars glás af spítalabyggingum, sem Guðjón hefir teiknað, og ýms
hús, heilsufræðinni viðkomandi.
T. Hvar er sundhöllin?
L. Nei, mikið skratti, þetta fann jeg alltaf á mjer, að Guðjón hafði gleymt einhverju.
T. Mikið þætti mjer gaman að geta verið hjer í allan dag og fræðst af yður, herra læknir, en nú stend-
ur svo bölvanlega á, að það á að fara að draga í lotteríinu, og þeir, sem með mjer eru, vilja alveg
æstir fara og vita, hvort þeir hafi ekki unnið; ekki þarf jeg að forvitnast um það fyrir sjálfan
mig, því jeg gleymdi að endurnýja. Verið þjer nú sælir og blessaðir, herra læknir, og þakka yður
fyrir þægilegheitin.
113