Strandapósturinn - 01.06.1978, Blaðsíða 38

þessum efnum. Væri um einhver þau málefni að ræða sem mér
þóttu alvarlegs efnis leitaði ég til mömmu, því mér fannst þau
heyra henni til, en allt það er heyrði undir hversdagslega önn
og amstur fór ég með til Stínu, svo sem ef ég þurfti að klaga
stelpurnar. Ekki var Stína hrifin af því, en rak mig út aftur og
sagði mér að ég ætti að geta borgað fyrir mig sjálf. Einhverjum
þykir þetta kannske undarleg siðfræði, en oft hef ég hugsað um
það síðar að Stína mín með alla sína löngu og ströngu lífsbaráttu
að baki hefur auðvitað óskað þess að ég vendi mig á að komast
mína leið í lífinu upp á eigin spýtur án þess að þurfa alltaf að
hengja erfiðleika mína á aðra, því vart mun henni hafa verið
mikið hjálpað á erfiðustu stundum ævi hennar.
Eitt var það verk meðal annarra, sem Stína mín hafði mestan
veg og vanda af, en það var að bæta og staga allt skótau heima-
manna, eru mér margar stundir vel í minni frá því er hún sat við
þessa iðju sína, oftast voru allir komnir í rúmið er hún hófst
handa við þetta verk. Væri þetta að vor- og sumarlagi sat hún
alltaf við baðstofugluggann, sem var rétt hjá rúminu okkar til að
njóta sem best birtunnar. Fólkið í baðstofunni stofnaði fast hvað
af öðru þreytt eftir dagsins önn, en ég vakti. Oft leit þá Stína mín
til mín og strauk sinni hlýju hendi um vanga minn og sagði mér
að fara að sofa. Já já, bráðum Stína mín, svaraði ég, en var
alráðin í að gjöra það ekki fyrr en Stína kæmi að hátta. Sýnir
þetta best hversu fólk er mismunandi kvöld- og morgunsvæft,
strax svona lítilli þótti mér gaman að vaka á kvöldin ef ég hafði
einhverja ástæðu til, en átti alltaf bágt með að vakna á morgn-
ana og er svo enn í dag. Þegar svo Stína mín loksins hafði lokið
þessum skóviðgerðum og var komin í rúmið bauð ég henni góða
nótt og sofnaði sætt og vært. A þessum þöglu kvöldstundum
þegar aðrir sváfu myndaðist eitt tryggðabandið okkar, því þrátt
fyrir allt fann ég að Stínu þótti vænt um að ég vakti eftir henni.
Líklega hef ég verið sex til átta ára gömul, þegar Stína mín
losnaði frá þessu leiða embætti, en þá tók gúmmískófatnaður að
ryðja sér til rúms og var Sörli Ágústsson hálfbróðir minn fljótur
að nema þá iðn að búa til gúmmískó og bjó til þennan skófatnað
á allt heimilisfólk í Kjós eftir það. Alltaf var nægilegt verkefni
36