Strandapósturinn - 01.06.1978, Blaðsíða 32

Faðir Kristínar var Þorsteinn Sigurðsson bóndi í Litlu-Ávík
(1868-1887).
Móðir Kristínar var Guðbjörg Árnadóttir. Börn Guðbjargar
og Þorsteins voru Kristín, Guðrún, Árni, húsmaður í Litlu-Ávík,
Guðbjörg og Jón, sem var fyrri maður Júlíönu Guðmundsdóttur
frá Kjós.
Þorsteinn Sigurðsson var hinn prýðilegasti sjómaður og sótti
sjó af atorku og dugnaði og lengi var hann skipstjóri, aðallega á
skútu, sem hét Lydíana og hlekktist honum aldrei á, þótt ó-
lærður væri. Þorsteinn og fleiri Árneshreppsbúar reyndu eftir
föngum að bæta kjör sín með sjósókn, bæði til að afla heimilum
sínum viðurværis og ef til vill einhverra tekna, sem þá voru
víðast hvar mjög af skornum skammti þrátt fyrir þrotlaust strit
og fullan vilja á því að sjá sér og sínum farborða.
Þorsteinn missir svo Guðbjörgu konu sína 5. apríl 1886 og er
Kristín þá 18 ára. Þorsteinn mun hafa hætt búskap ári síðar og
munu börnin þá hafa verið vistuð hér og þar, svo sem títt var í þá
daga og byrjaði þá brauðstrit hvers og eins svo sem hann hafði
afl og atgjörvi til, um kaup þýddi lítið að tala, það höfðu ekki
aðrir en þeir, sem algjörlega sköruðu fram úr með dugnað, eða
ekki sem teljandi væri. En mikið var lagt upp úr því að komast á
heimili þar sem nóg var að bíta og brenna eins og það var orðað.
Þó býst ég við að húsbændur hafi orðið að skóa hjú sín því í þann
tíð þekktist ekki annað skótau en skinnskór. Þó gat á ýmsum
bæjum fyrirfundist sönn heimilisánægja þrátt fyrir kröpp lífs-
kjör. Ef til vill sannari en nú á öld allsnægtanna, þar sem engum
finnst hann hafa nægilegt og hraðinn og hávaðinn er svo mikill í
kapphlaupinu við lífið og lífsgæðin, að fæstum virðist þeir
nokkurn tíma mega eiga rólega stund öðruvísi en að vera að stela
henni úr sjálfs síns hendi.
Kristín Þorsteinsdóttir (eða Stína mín, eins og ég alltaf kallaði
hana og eins og hún mun alltaf verða i mínu minni) lenti strax í
flokki þeirra, sem afburða duglegir þóttu, mig minnir að hún
hafi byrjað sinn vinnuhjúa feril í Veiðileysu, en nokkuð fljótlega
mun hún hafa vistað sig í Drangavík hjá Friðrik Jóhannessyni
bónda þar. Þar dvaldi hún samfleytt í ellefu ár. Ef til vill ætti ég
30