Strandapósturinn - 01.06.1978, Blaðsíða 36

Kúvíkum, en móður minni held ég að hann hafi aðallega kynnst
í gegnum einhver lóðakaup í Kjósarlandi, þó held ég ekki að
hann hafi verið að kaupa þessar lóðir sjálfur (nema þá eitthvað
lítilsháttar), heldur hafi hann verið milligöngumaður fyrir aðra
aðila er búsettir voru í Reykjavík.
Faðir minn var eyfirskur að ætt, ættaður frá Skáldsstöðum í
Eyjafirði, var sá bær framarlega í Eyjafirði. Pabbi minn var
ekkjumaður og hafði eignast einn son, Sigurð P. Jónsson, en
missti konu sína Ingibjörgu Þorgrímsdóttur þegar hún fæddi
drenginn. Sigurður var því algjörlega alinn upp hjá Sigurgeir
Daníelssyni á Sauðárkróki og konu hans Jóhönnu, en Sigurgeir
var albróðir föður míns.
Góður vinskapur mun hafa tekist með pabba og mömmu í
gegnum þau samskipti er þau áttu, sem leiddi til þess að faðir
minn kemur alkominn að Kjós 1917 og giftu þau sig þá um
haustið. Oft hugsaði ég um það þegar ég var stelpa, hvort það
hafi ekki verið á ýmsan hátt einkennilegt fyrir pabba að setjast
að í nyrsta hreppi Strandasýslu og giftast mömmu, sem átti 5
börn á ýmsum aldri og semja sig að háttum þessa afskekkta
héraðs, seinna þegar ég stækkaði meira heyrði ég líka eitthvað
um það að hann hefði verið nokkuð frábrugðinn ýmsum öðrum
bændum í skoðunum sínum. Pabbi hafði bændaskólamenntun
frá Hólum í Hjaltadal og mörgu er búskap varðaði mun hafa
verið hagað nokkuð öðruvísi norðanlands en á Ströndum. Faðir
minn hélt fast á sannfæringu sinni hver sem hún var og hefði
aldrei látið hlut sinn þegjandi.
En það eitt er víst að hjónaband mömmu og pabba var mjög
gott og ástsælt og aldrei svo lengi ég fékk að njóta samvista við
þau, minnist ég þess að ég hafi heyrt þau deila, þótt ekki hefði
þau alltaf sömu skoðanir, margt áttu þau sameiginlegt þó þau
væru ólík um margt.
I Kjós var heimilisfólk aldrei færra en 10 manns og stundum
fleira, gestakomur voru miklar og nutu móðir mín og faðir þess í
ríkum mæli að ræða við gesti og veita þeim beina. Trékyllisheiði
var oft ekkert lamb að leika sér við og Kjós var heiðarbærinn.
Varð því oft að taka á móti mönnum hröktum og köldum,
34