Strandapósturinn - 01.06.1978, Blaðsíða 39

fyrir okkur litlu systurnar í Kjós við leik og störf, stundum
heillaði fjaran og við týndum krækling og steiktum hann á
eldavélinni og borðuðum með góðri lyst, hörpudiskar, kúskeljar
og kuðungar voru líka vel þegnir. En lengst og mest undum við
okkur í svokölluðum „Hjallkletti“, nokkuð neðarlega í Kjósar-
túni (nú alveg við veginn). Þar var óþrjótandi verkefni að hafa,
enda var þetta okkar aðal bú, búið samanstóð úr tveimur hval-
beinum, annað sem stofuborð hitt sem eldhúsborð, heilmiklu af
glerbrotum, sem voru sorteruð eftir fegurð og gæðum, gömlum
Kogara (eða olíuvél) ónýtum pottum, leggjum og skeljum, svo
höfðum við orgel, það var járnbútur ekki ólíkur orgeli í laginu og
börðum við svo í hann með góðum steinum eða gömlum hamri.
Herbergjaskipan var í klettinum, eldhús, stofa, kontór, og síma-
klefi, en þar var síminn gömul löpp af eldavél, glerbrotin voru
þvegin og pússuð og öllu raðað í klettaskorurnar, var þetta allt
svo snyrtilegt, að oft var kletturinn sýndur gestum einkum kon-
um og var þá híbýlunum óspart hrósað, á haustin var svo gengið
frá búslóðinni í trékassa, þar sem hún beið næsta vors. Alla tíð
munu mér verða þessir yndislegu útivistardagar ógleymanlegir,
eins og reyndar svo margt fleira frá hinum ljúfu dögum bernsk-
unnar.
Kjósarheimilið var frá því ég man til mín alltaf mannmargt og
glatt heimili, aldrei mátti blóta þar innanhúss, um það voru
mamma og pabbi samtaka. Ég var altalandi mjög ung eða víst
rúmlega tveggja ára, lærði ég mjög fljótt kynstrin öll af vísum og
kvæðum, mun Símon Ágústsson hálfbróðir minn hafa átt
drjúgan þátt í því. Hann lét mikið með mig og var það gagn-
kvæmt. Ég kallaði hann „Ammon“, og saknaði hans mjög fyrst
eftir að hann fór að heiman þá 18 ára gamall, man ég vel að ég
heyrði föður minn og móður oft þá og síðar ræða mikið um það
hversu sárt það væri að geta ekki stutt hann peningalega, en
pabbi sagði þá, að hann setti allt sitt traust á að koma honum í
kynni við sinn góða vin Baldur Sveinsson ritstjóra Vísis, því sá
öðlingsmaður væri Baldur, að ef til vill yrðu kynni Símonar við
hann þyngri á vogarskálunum en þótt hann færi með meiri
37