Strandapósturinn - 01.06.1993, Blaðsíða 111

eljunni og einkenndu allar hans athafnir. Sérstakt yndi hafhi
hann af því að glíma við það sem aðrir töldu óráðlegt eða ófært
með öllu. Að tefla á tvær hættur var hans eftirlæti oftast nær. Þar
fann hann tilgang lífsins og orkunni verðugt viðfangsefni. Síðustu
árin stofnaði hann til félagsskapar um hrefnuveiðar með tengda-
syni sínum, Konráði Eggertssyni og Olafi Halldórssyni vestur á
Brjánslæk á Barðaströnd. Fyrirtækið blómstraði um skeið í hönd-
um þeirra, það var nóg af þessari hvalategund í sjónum og gott
verð fyrir afurðirnar. En svo dró bliku á loft, hvalafriðunarmönn-
um tókst að trylla svo aulana vestanhafs að Hvalveiðiráðið sam-
þykkti algert bann við slíkum veiðum. Og nú er hafið að fyllast af
þessum dýrum. Gumnti lifði það þó ekki að þessi samþykkt kæm-
ist í framkvæmd, hann lést af slysförum við störf sín, nokkru áður
en atvinnugreinin var dæmd úr leik, liðlega sjötugur að aldri.
En allt í einu finnst mér ég vera kominn norður í Þaraláturs-
fjörð og upp í hvamminn bak við Óspakshöfða. Þar stöndum við
Gummi þari báðir við slátt í hlýju en röku veðri og ég virði fyrir
mér landslagið á meðan við höllum okkur fram á orfin og brýnum
ljáina svo að þeir bíti á finnunginn. Svo sannarlega er fjörðurinn
mjór og landið allt annað en gróðursælt. Utan við bæinn er stór-
grýtt urð, sem nær óslitið langt út með ströndinni, yfir henni
snarbrattur hjalli og þar fyrir ofan ótal smáhjallar sem mynda eins
konar saumhögg langsum eftir fjallinu allt að brún Svartaskarðs-
heiðar. Suðvestur af henni gengur nokkuð langur fjallsrani í átt
að jöklinum og hverfur að lokum inn undir hann eins og fleiri
hæðir og heiðalönd á þessum slóðum. Hljóðabunga skýtur blá-
kollinum upp úr freranum inn af botni fjarðarins að þessu sinni,
en sagt er að hún hverfi annað slagið undir jökulfargið og sjáist
jafnvel ekki áratugum saman. En hvers vegna þetta nafn, Hljóða-
bunga? Veit nokkur svarið með vissu? Eg hygg að svo sé ekki.
Kannski kemur hún alveg hljóðalaust í ljós einhvern daginn án
þess að nokkur taki eftir því, kannski heyrast þaðan einhverjar
stunur, eins konar neyðaróp á undan vondum veðrum? Sennileg-
ast er þó að hljóðin, ef um hljóð er að ræða, virki sem brak eða
brestir þegar jökulhettan gefur sig og sígur utan af fjallsbung-
unni. En hvað um það, hér blasa andstæðurnar við manni, fann-
f09