Strandapósturinn - 01.06.1993, Blaðsíða 115

Norðurfjörður og Steinstún fjœr uppi í brekkunni undir hömrunum.
(Ljósm. Haukur Jóhannesson.)
upp úr þessu og átti heima á ýmsum stöðum. Síðast byggði hann
yfir sig og fjölskyldu sína í Djúpuvík eftir að síldarverksmiðjan var
byggð þar.
Magnús var kvæntur og átti börn þegar hann kom hingað.
Kona hans og börn urðu eftir á Isafirði. Svo fór að þau skildu en
Magnús tók saman við frænku mína Guðfinnu á Felli Guðmunds-
dóttur Þorkelssonar. Hún var tápmikil kona, en lamaðist alvar-
lega snemrna á samvistarárum þeirra, en með ótrúlegri þraut-
seigju og dugnaði tókst henni að þjálfa sig upp svo að hún gat að
miklu leyti séð um sitt heimili. Þau Magnús og Guðfinna eignuð-
ust þrjú börn sem öll eru enn á lífi.
Að þessum formála loknum ætla ég að víkja að því sem átti að
vera inntak þessarar frásagnar minnar, sem er atvik úr lífi og
starfi þeirra sem ég ólst upp með í æsku rninni og síðar.
Sumarið 1916 var m/b Ingólfi haldið úti á handfæraveiðum.
Handfæri voru þá einfaldari í sniðum en nú er orðið. A enda
færisins var blýlóð (sakka), neðan í það var hnýttur öngultaumur-
inn og á honum var hneifin, öngullinn. Því varð ekki dreginn
113