Strandapósturinn - 01.06.1993, Blaðsíða 76

var búið að setja bátinn niður og bera stampana þónokkuð langt.
Svo þegar maður settist sveittur í bátinn setti oft að manni kulda ef
langt var keyrt. Þá var þannig að málum staðið að alltaf var beitt á
morgnana og stokkað upp á kvöldin. Það breyttist ekki fyrr en
frystihúsið kom. Það voru viðbrigði að fara af skektunni yfir á
trilluna þegar frost var og kuldi á haustin. Þá var manni svo kalt á
fótunum að þeir voru hálfdofnir upp að hné. Svo þegar komið var
í land og farið var að ganga þá hitnaði vel.
Þegar komið var af sjónurn þurfti að stokka upp eins og áður
var minnst á. Ekki var um neina upphitun að ræða. Upphitun í
beituskúr þekktist ekki fyrr en seinni árin sem ég var við að róa
sjálfur fyrir norðan. Á morgnana þegar komið var í beituskúrinn
var hann hélaður að innan, svo ekki var það sérstaklega hlýlegt.
Mikil er sú breyting frá 1930 og fram á þennan dag. Oft hefði nú
fiskast meira ef í boði hefðu verið þau tæki sem eru til í dag, eins og
t.d. dýptarmælir, rafmagnsrúllur, svo ég tali nú ekki um radarinn
til að rata í land. Þarna rnátti maður dingla með fimm punda
sökku á allrahanda dýpi. Sjaldan var farið lengra niður en sextíu
faðma. Á sökkunni var heilás og tveir krókar. Mjög var einstakl-
ingsbundið hvað menn voru miðaglöggir — að fara eftir ýmsum
kennileitum og setja þau á sig. Allt mögulegt var notað í mið,
jafnvel snjóskaflar, hjallar, snasir og fossar og ég tala nú ekki um
þegar hægt var að nota vitann eða vörðurnar í Grímsey.
Eg ætla að segja frá einum róðri sem mörgurn er minnisstæður.
Þetta var í endaðan júní 1936. Við vorum þrír á og trillan hét
Svalan og hefur verið um þrjú og hálft tonn. Formaður var Lárus
Guðmundsson frá Byrgisvík og við Sigurður bróðir vorum háset-
arnir. Það byrjaði með því að við gátum ekki tekið stampana upp
planið fyrir vestanátt, svo við urðum að taka þá við Forvaðahlein-
ina. Þá voru ekki komnar höldur á balana eins og seinna varð. Það
gat verið býsna sleipt að halda á þeim. Hún var feit norðlenska
síldin sem beitt var. Það var vestan stormgjóla og við sigldum út
sund og munum hafa lagt einhvers staðar norður af Fyllugrunni.
En þá var farið að hvessa og þegar við fórum að draga urðum við
að taka mastrið úr mastursklofanum og binda það út á borðstokk-
inn bakborðsmegin, en þegar mastrið var lagt gátum við ekki
74