Strandapósturinn - 01.06.1993, Qupperneq 126

Hólmavík 1939. Ljósm. Hjálmar R. Bárðarson.
hlaupumefsta sætið á vorprófl, þ.e. milli mín, Kristjánsjónssonar
vinar rníns, og stelpu sem Obba var kölluð, Pálsdóttir frá Víðidal-
sá, sem seinna fór í Menntaskólann á Akureyri. En það er af okkur
að segja að auðvitað varð Obba efst. Hvor okkar Kristjáns var
hærri man ég ekki, enda skipti það engu máli.
Þennan vetur í Hólmavíkurskóla hélt ég til í Læknishúsinu sem
var áfast við Sjúkraskýlið sem var úr steinsteypu. Þar réði rnóðir
mín ríkjum, var þar hjúkrunarkona í mörg ár, að vísu ekki lærð.
Þær sem á undan henni höfðu verið, voru heldur ekki lærðar í
hjúkrun.
Tvær stofur voru fyrir sjúka sem gátu hýst 4—5 sjúklinga, þar að
auki var herbergi sem móðir mín hafði til sinna þarfa. Þarna hafði
ég svefnpláss en borðaði hjá læknishjónunum, Karli Magnússyni
og Elínu Jónsdóttur frá Kambi í Reykhólasveit.
Móðir mín var þannig ráðin, að ef enginn sjúklingur var í
Skýlinu mátti hún fara og vinna hvar sem hún vildi án þess að
missa við það kaup. En kæmi einhver sem þurfti aðhlynningar
með, varð hún að koma strax.
Það komu tímar, kannski 2—4 vikur eða lengur, sem enginn
þurfti á leguplássi að halda. Gat hún þá unnið sér inn aukapening.
Þennan vetur, sem ég var þarna í skóla, var að mig minnir ein
rúmliggjandi kona í Skýlinu, sem Sólveig hét Magnúsdóttir frá
124