Strandapósturinn - 01.06.1993, Blaðsíða 59

áður voru. Þarna voru rnargir drengir og stúlkur við nám, sjálf-
sagt þröngt setið, en þó mikið lært á skömmum tíma hjá Sigurgeiri
Ásgeirssyni. Má víst telja þekkingu fjölda fulltíða rnanna og
kvenna ávöxt þessa heimavistarskóla. Nú er husnæði skólans not-
að til barnakennslu og fundarhalda, en auk þess er lítið herbergi
notað fyrir bókasafn hreppsins. Skólabrekkan var þar sem, og
eins og hún áður var. Aðeins vantaði snjóinn í hana til þess að
fullkomna þá endurminningu, sem ég hafði geyrnt urn hana.
En förinni var heitið lengra, og við fórum að hugsa til ferðar, en
fyrst skyldi útbúa flöskubréf, sem við ætluðum að skilja eftir í
Hvalsárdal, til minningar um heimsókn okkar þangað. I þessu
skyni hafði ég tekið með mér flösku frá Hólmavík, og hjá Guð-
brandi á Heydalsá var látið blað í flöskuna og áletrað svohljóð-
andi:
„Smalar á Hvalsárdal frá 1889 til 1900; Magnús Jónsson, Júlíus
Árnason, Bárður G. Tómasson, Guðjón Jónsson, staddir á sarna
stað 15. júní 1934.“ Síðan var flöskunni lokað vandlega, húsfreyj-
unni og húsbóndanum þakkað fyrir gestrisnina og riðið af stað kl.
4 e.h.
Hópurinn fylgdist nú allur að, þar til vegurinn lá ofan að
Smáhömrum að Matthildur fór „heim“ til sín, en við riðum áleiðis
út Gálmaströnd. Hún var sjálfri sér lík með öllurn sínum náttúru-
fyrirbærum. Þar eru klettar, grundir, buðlungar, drangar og
draugar, — alveg eins og leitardaginn, þegar féð var rekið heim
frá Kirkjubólsrétt í draugalegu haustmyrkrinu og þegar hópur
ungra manna og kvenna reið til Tungukirkju á sólríkum sumar-
degi.
Nú nálgast hið „fyrirheitna land“. Fyrst sést Eyjan og við
Hvalsárdrang sést heim að Kollaijarðarnesi. Ekki var þó farið
þangað að svo komnu, heldur voru klárarnir, eins og vant var,
látnir spretta úr spori á þessum stað, en beygt upp yfir dysin upp
með Hvalsártúni utanverðu og fram á dalinn.
Frá hvaða tíma þessi dys eru, er mér ekki kunnugt um, en
Guðmundur G. Bárðarson gróf í þau með aðstoð okkar yngri
strákanna, en við fundum ekkert nema þunnt dökklitað lag í
mölinni, sem tákn þess að óra langur tími hafi verið síðan menn
57