Strandapósturinn - 01.06.1993, Blaðsíða 69

kannaðist þó bráðlega við „nafn og númer“ á sendingunni og
bauð okkur til stofu og þar að vera urn nóttina. Eftir skamrna
stund kom húsfreyjan, Jensína Guðmundsdóttir, frá Ófeigsfirði
og ekki leið á löngu þar til borðið var alskipað hinum rausnarleg-
ustu vistum, engu líkara en von hefði verið á fimmfalt fleiri
gestum, sem hún vildi sem best gera.
Að morgni þann f8. júní var komið sólskin og Kollafjarðar-
nesveðrið liðið hjá. Nú gafst tími til að sjá sig urn. Túnið var orðið
slétt milli „fjalls og fjöru“ svo landneminn gat þar engu við bætt,
en tekið hafði verið til starfa við peningshús, sem byggð höfðu
verið upp í nýtísku sniði. Þar var og kornið verslunarhús og
myndarlegt samkomuhús, sem ungmannafélagið átti.
Eftir miklar umræður, sérstaklega um liðna tímann, þökkuðum
við fyrir hinar vingjarnlegu móttökur og kvöddum húsbændur
klukkan 4.30 síðdegis.
Þorkell Guðmundsson, ráðsmaður Sigurgeirs, reiddi okkur að
Skálholtsvík og komum við þangað klukkan 7.30 síðdegis, en inn
að fjatðarhorni fylgdi okkur Signý fndriðadóttir, sem komið
hafði um morguninn frá Einfætingsgili niður að Óspakseyri til að
hitta Ágústu frændkonu sína. Þökkuðum við nú Þorkeli fyrir vel
veittan flutning og fylgd í Skálholtsvík, en úr hlaði þar kom
húsfreyjan Guðný Jóhannesdóttir, vinkona frá nýrri tímanum.
Hingað hafði Ágústa sérstaklega heitið förinni, því svo var búið að
gera ráð fyrir í mörg ár, að hér skyldi gista og gera sig heimakom-
inn. Húbóndinn Sigurður var við smíðar inni á Borðeyri, en
Jóhannes og þau systkinin sem við þekktum, Þorvaldur og Sigríð-
ur, voru heima. Hér hafði ég aldrei komið til að minnast þess.
Breyting mun þó mikil hafa orðið á túninu og þó frernur á
húsakynnum, sem eru með þeim vistlegustu sem gerast til íbúðar
og verið var að gera ný peningshús.
Klukkan 2.30 síðdegis lét Guðný söðla hestana og reiddi okkur
sjálf alla leið inn að Borðeyri og var það ágætis för í glaða sólskini,
þrátt fyrir norðan kuldann, en undanhald var svo ekki sakaði.
Þótt ég ekki hefði farið þessa leið nema tvisvar, og það að vetrar-
lagi, sá ég deili þess að hér var orðið skift um veg til batnaðar.
Hittum við á leiðinni umsjónarmann vegagerðanna, Guðjón á
67