Strandapósturinn - 01.06.1993, Blaðsíða 134

morgun. Var ég samt rnjög ánægður með að fá hann fyrir sam-
ferðamann því ekki gat skemmtilegri mann í samræðum en Guð-
mundur var.
Veðri var svo farið, að loft var þykkt og þungbúið með dálítilli
rigningu, vindur hæglátur af suðvestri. Staðará var á ís á ósnum
og gekk Guðmundur ísinn en ég reið fyrir framari skörina. Héld-
um við svo áfrarn ferð okkar og spjölluðum saman aðallega um
fornbókmenntir því þar var Guðmundur vel heirna. Man ég
margt af því sem hann fræddi mig á, þessa síðustu samverustund
okkar.
Grjótá og Osá voru auðar og þegar byrjaðar að vaxa af regni og
leysingarvatni. Reið Guðmundur yfir þær á hesti sem ég hafði
undir reiðing. Segir ekki meir af ferð okkar úteftir. A Hólmavík
skildu leiðir okkar, því hver fór að sinna sínum erindum. Ég fékk
ekki afgreiddan póstinn fyrr en seint um kvöldið. Þegar ég fór að
bera farangur rninn niður að hesthúsinu kom Guðmundur til mín
og hjálpaði mér við það og eins að búa upp á hestinn. Spyr ég hann
hvort hann hugsi til að verða mér samferða inn að Ósi því ég ætli
að fylgjast með Sigvalda Kristjánssyni inn eftir. Hann var þá
staddur á Hólmavík og var tilbúinn til heimferðar. Nei, segir
Guðmundur, mér líst ekki á að eiga við ána í svarta myrkri. Ég
kvaðst mundi sjá til að hann fengi hest hjá mér yfir ána. Já, ég veit
það segir hann. En ég er búinn að biðja um næturgistingu svo að
ég er að hugsa um að vera kyrr hér í nótt. Kvaddi ég hann svo, en
ekki datt mér í hug að þá værum við að kveðjast í síðasta sinn.
Þegar við Sigvaldi komum að Ósá sýndist okkur hún ægileg í
náttmyrkrinu, fórum við því niður að ósnum því sjór var hálf
fallinn eða freklega það. Riðurn við þar yfir og gekk vel. Var ég á
Innra-Ósi um nóttina. Þessa nótt var mikil leysing. Þegar ég kom á
fætur um morguninn eftir var Ósá ærið ófrýnileg. Valt hún fram
kolmórauð með jakaburði á milli. Um kl. 9 lagði ég af stað frá
Innra-Ósi, var þá sjór tæplega hálffallinn út. Sá ég að ef ég biði
lengur mundi ég rnissa af háfjöru í Staðará, en yfir hana vildi ég
komst um háfjöruna sem var um 12 leytið þennan dag, 10. rnars.
Vissi ég að tveir hestar voru heima á Ósi og eins það, að ekki
mundi standa á hjálp þar til að sækja Guðmund yflr ána, þegar
132