Strandapósturinn - 01.06.2021, Side 34

33
Þessa fjallabaksleið þekkti ég vel og vissi að þar eru hryggir sem liggja í
rétta átt þar sem best er að ganga. En þegar ég kom upp á fjallið þá var
þar ökkladjúp fönn svo gangan reyndist erfið og þreyttist ég fljótt. Ég var
orðinn mjög þreyttur þegar ég var kominn norður fyrir Kaldbaksdrögin.
Frekar var á fótinn norður yfir Byrgisvíkurfjallið og austur í Strýtuskarð.
Þegar þarna var komið var ég orðinn svo þreyttur að ég varð að hvíla mig
fimm sinnum á þessari stuttu leið austur í skarðið. En þreytan leið alltaf
aðeins frá við hverja hvíld og ég hafði það í skarðið en eftir það þurfti ég
ekki að hvíla mig því bratt var niður að Veiðileysu. Fyrsti maður sem ég
hitti þar var hann Hallbert og hann sagði strax við mig að ég væri kalinn
á eyrunum. Frost var á fjallinu og húfan náði ekki niður fyrir eyrun. Það
hefði örugglega ekki verið gott ef ég hefði látið freistast til að leggjast fyrir
í snjónum, þá veit enginn hver örlögin hefðu orðið. Eftir öll þessi ár er
þessi ferð mín enn í fersku minni.
Fyrstu búskaparárin í Bæ
Við fluttum frá Kambi haustið 1939 og var búslóðin ekki stór. Ef ég man
rétt vorum við sótt á bát sem var að koma af sjó og líklega hefur það verið
Gunnar bróðir sem það gerði. Þegar við komum inn að Bæ fengum við
stofuna og herbergið inn af henni. Það var nú lítið og var mest notað sem
geymsla. Við fengum mjólk hjá Margréti og Sigrúnu, sitt lítið frá hvorri,
því við höfðum enga kú fyrstu árin í Bæ. Fyrsta árið stundaði ég sjóinn
með Birni bróður mínum. Faðir minn smíðaði fyrir mig tveggja rúma bát
sem við Jóhann bróðir rérum á sumarið 1940. Það var engin vél í bátnum
þannig að við höfðum bara árar. Við rérum með línu en það var lítið fiskirí
í honum Húnaflóa þetta árið. Gunnar bróðir réri þá frá Hólmavík og tók
okkur í slef út í svokallaðan Sporðgrunnsál. Lögðum við línuna í austur
frá því miði og gáfum hæfilega legu. Fiskiríið var lítið og komumst við
fljótt af stað til lands en stuttu seinna byrjaði að kæla vestan sem gerði
okkur erfitt með að ná landi. Við komumst þó inn að Bæjarlandinu og
lentum við Svartbaksklett. Þennan dag var Vilhelmína mín að fæða Birgi
minn og var þetta erfið fæðing. Við Jóhann settumst niður á klettinn til
að hvíla okkur smástund. Ég sofnaði strax en hann ekki og heyrði hann
þá að ég var að tauta upp úr svefni að þetta gengi ekki nógu vel hjá
henni Vilhelmínu minni af því hann væri svo þrekinn um herðarnar. Það