Strandapósturinn - 01.06.2012, Síða 52

52
Trausti Árnason
Kaupstaðarferð á
öskudaginn 1951
Árið 1950 þann 17. júní fékk skólaárgangurinn minn skírteini
sín að loknum prófum í M.A. Stúdentspróf var þá eins og nú
aðeins áfangi á misjafnlega langri leið að marki sem flestir
kepptu að. Mér var það ljóst að ég myndi ekki geta fjármagnað
háskólanám með sumarvinnu einni saman svo ég ákvað að bíða
með frekara nám í eitt ár og reyna að safna í sjóð sem gæti
dugað mér eitthvað áleiðis á námsbrautinni.
Niðurstaðan varð sú að ég sótti um kennarastöðu. Þeirra
erinda fór ég á fund Ingimars Jóhannessonar sem þá var fulltrúi
á skrifstofu Fræðslumálastjóra. Þar var mér tekið ákaflega vel
svo betri fyrirgreiðslu hef ég hvergi fengið þótt víða hafi ég
hvatt dyra á langri ævi. Ég lagði allt mitt ráð í hendur Ingimars
og innan tveggja daga hafði hann tryggt mér kennarastöðu við
Finnbogastaðaskóla í Trékyllisvík.
Sumarið leið og um haustið 1950 bjóst ég til ferðar og til
vetrardvalar á Finnbogastöðum. Ég hvorki hlakkaði til né kveið
fyrir. Ég gerði mér litla grein fyrir því að ég væri að taka að mér
vandasamt starf. Ég setti allt mitt traust á Guð og lukkuna –
áhyggjur vegna hins ókomna voru mér fjarri.
Árið 1950 var samgöngum norður í Árneshrepp þannig háttað
að flóabátur annaðist flutninga á fólki og vörum milli hafna. Eftir
ýmsar krókaleiðir frá heimili mínu, sem þá var á Sauðárkróki, sté
ég um borð í þessa fleytu á Skagaströnd. Báturinn var gamall og
farinn að lýjast nokkuð. Ég var ýmsu vanur frá fyrri ferðum með
slíkum farkostum milli Skagafjarðarhafna og Eyjafjarðar svo ég
naut ferðarinnar þrátt fyrir smá-ágjöf. Ég fór í land á Norðurfirði
og þar var mér vísað til vegar.
Ekki vil ég reyna að gera því skóna hvernig fólkinu hefur litist á
þennan strákstaula sem gekk léttfættur eftir götutroðningunum