Strandapósturinn - 01.06.2012, Blaðsíða 110

110
Fórum frá Reykjarfirði kl. 12½ í rigningu og svartri þoku.
Fórum skriður mjög tæpar út að Sigluvík. Þar fyrir ofan
terrassmyndun. Sást ekkert frá sér á Sigluvíkurhálsinum. Riðum
inn í Skjaldabjarnarvík, komum ei við, svo upp Sunndal og yfir
Hjarandaskarð. Illt að fara það niður að sunnan, aur og slapp á
kafla, enda er þar mjög bratt; fengum fjöru í Bjarnarfjörð. Hann
er mjög grunn ur að innan, eintómar fjörur og eyrar er áin rennur
eftir, riðum frá norðurland inu af eyri á Langanes og var í kvið.
Benedikt bóndi í Reykjarfirði var með okkur og skildi þar við
okkur. Fengum síðan betri veg út með firðinum af því við gátum
þrætt fjöruræmuna nema yfir klifjanes324 utarlega við hann.
Riðum svo sem leið liggur að Dröngum og komum þar klukkan
tæplega átta um kvöldið, allir holdvotir af sífelldri rigningu allan
daginn er aldrei stytti upp. Á Dröngum hafði þokan ekki náð
nema ofarlega í mið fjöll, norðar var þokan niður í sjó.
1. september. Þurrt um morguninn, þó dimmur, fremur kalt
og hefir snjóað niður í mið fjöll. – Einu sinni var kastað í
sjóinn í Grímsey við Steingrímsfjörð haus af höfuðsóttarhrút og
hann kom næsta dag upp úr hákarli á Gjögri. Guð mundur325 á
Dröngum segist einu sinni hafa fengið upp úr hákarli torfu sem
hann hafði yfir beitutunnu og kastaði út, hann snaraði henni út
aftur og þá kom hún upp úr öðrum. Hákarlar eta meðan í þá
kemst en stundum eru þeir alveg tómir eða með þangblöðum
og ormarusli. Beinhákarlar sjást hér oft en eru ei veiddir. Þegar
jagtir326 eru farnar að skera niður er ei lengur hægt að fá hákarl á
opin skip. – Munnmæli hér að Jón bóndi á Dröngum gaf jörðina
Vatnsfjarðar kirkju fyrir sálu sinni, dó og var fluttur yfir jökul.327
Gerði þá svo mikið illviðri að skilja varð eftir líkið en þeir skáru
þá af hausinn, fluttu til Vatnsfjarðar og jörðuðu þar en hitt
skildu þeir eftir. – Halianthus peploides mjög algengur við sjó
hér á Ströndum, oft alþakin fjaran.
324 Þetta er greinilega ekki örnefni heldur er Þorvaldur að lýsa því að ekki er fært
með fjörunni alla leið heldur verður að fara upp á Kleifarnar.
325 Guðmundur Pétursson.
326 Þilskip.
327 Hér er gert ráð fyrir að farin hafi verið sú leið sem seinna á öldum var kölluð að
fara „Jök ul“. Þá var farið fram Meyjardal og yfir suðursporðinn á Drangajökli og
ofan í Skjaldfannardal.