Strandapósturinn - 01.06.2012, Blaðsíða 45

45
Um leið og rennt var í hlaðið á Laugum, kom kennslukonan
okkar út og faðmaði okkur og kyssti og lét sem hún ætti í okkur
hvert bein, matur var á borðum og vísaði hún okkur inn til hóps
af strákum sem voru þarna í fastafæði um sumarið.
Ég sé okkur í anda, Veiga góndi á strákana með veiðiglampa í
augum, og þeir á hana með forvitnissvip, fullir áhuga, en ég góndi
niður í baunadiskinn minn, ég sem aldrei á ævinni hafði getað
borðað baunir. Loks kórónaði kennslukonan máltíðina með því
að kynna okkur og kallaði okkur stelpurnar sínar, og gaf svona
fyllilega í skyn að strákunum væri vissara að láta blessuð börnin í
friði, og við sem vorum bara tveim árum yngri en hún.
Strákarnir mundu aldrei hvað hvor okkar hét og gengum við
því sameiginlega undir nafninu Magnveig.
Þetta var yndislegt sumar, vinnudagurinn var frá 8 til 23.30 á
kvöldin, þætti langur dagur nú, aldrei frídagur eða frí nema ef
gestir voru fáir og við fljótar með verkin. Það síðasta sem við
gerðum á hverju kvöldi var að fá okkur sundsprett í lauginni, sem
var í kjallaranum. Þar var dimmt og draugalegt og heyrðust mörg
kynjahljóð, og stundum hræddum við hvor aðra svo að við
hlupum eins og fætur toguðu upp í herbergi í rennblautum
sundbolunum, þá dámaði nú ekki ráðskonunni hvernig við
létum.
Ég saknaði sjávarins en Reykjadalsáin bætti úr með nið sínum
sem ég gat heyrt inn um gluggann en ekki hefði nú gert neitt til
að hafa eins og eitt almennilegt fjall til að horfa á.
Annars fannst mér, og finnst enn, Reykjadalurinn með
vinalegustu dölum landsins. En allt það er gerðist um sumarið er
nú önnur saga, sem ekki verður sögð hér og brátt var komið
haust. Við lögðum af stað heim á mánudagsmorgni. Það var
rigning, dimmt yfir dalnum og haustlegt. Við kvöddum og
þökkuðum fyrir ógleymanlegar samverustundir og bíllinn rann af
stað, kapítula í lífsbók okkar var lokið og annar að byrja.
Við sögðum fátt en brostum hvor til annarrar er við sáum
Vaglaskóg, við höfðum jú upplifað það að dansa þar á milli trjánna
eitt kyrrlátt ágústkvöld.
Enn var gist á Hótel Norðurlandi og enn var mætt við B.S.A. að
morgni dags. Það rigndi og við vorum fljótar að koma okkur inn
í bílinn og fá okkur sæti. Við sváfum mest alla leiðina, þar sem