Rökkur - 01.06.1931, Síða 5

R Ö K K U R
99
rópu, er frá pólsku hafnarborginni
Gdansk viÖ Baltiska flóann, til Gal-
atz í Rúmeníu. Samvinna er hafin
milli Pólverja og Rúmena um end-
urbætur á járnbrautinni milli })ess-
ara staða, til þess aÖ hægt sé að
auka flutningana. Þýðingarmesta
samvinnuskrefið var þó tekið, er
landbúnaðarráðherra Póllands boð-
aði átta þessara ríkja á ráðstefnu
í Varsjá, til þess að ræða um land-
l)únað og viðskiftamál. Slíkur at-
burður hafSi aldrei áður gerst, í
sögu þessara ríkja. Á ráðstefnunni
var alveg gengið á svig við stjórn-
máladeilur. Aðalumræðuefnið var,
hvernig ætti að fara að því, að efla
landbúnaðinn. Eg er sannfærður
um, að framt'rö þessara ríkja ligg-
ur í náinni samvinnu í þessum mál-
um, og eg hefi enga trú á því,að þau
mál, sem kunna að valda deilum
milli þeirra, verði völd að nýrri
styrjöld. Og þótt það sé kannske
að fara dálítið út fyrir efnið, þá
vil eg skjóta því hér inn í, aS eg
trúi þvi ekki, að til ófriðar muni
koma í Evrópu, i náinni framtíð.
Sú skoðun grundvallast á því m.
a., hve mikilvægt samstarf var haf-
ið með landbúnaðarráðstefnunni í
Varsjá og allri þeirri umbótastarf-
semi, sem hafin er í þessum ríkj-
um, sem hafa til sarnans ibúaf jölda,
sem nemur 90 miljónum. Þjóðirnar
í þessum ríkjum eru bændaþjóðir,
stritandi, starfsglaðar þjóðir, sem
hugsa nú um það eitt, að stuðla
að allsherjar viðreisn. Styrjaldir
eru þeim fjarri skapi. Eg er sann-
færSur um, að allsherjarviðreisn
mun halda áfram í þeirn ríkjum
Evrópu austur þar, sem eg hefi haft
náin kynni af nú um þriggja ár3
skeið. — Loks vildi eg minnast á
atriði, sem ýmsir stjórnmálamenn
og skriffinnar hafa flaggað mjög
með á síðustu árum, hættunum,
sem samfara eru of mikilli fram-
leiðslu. Það, sem eg vildi leggja á-
herslu á, þegar rætt er um þetta,
í sambandi við 90 miljónirnar í
Mið-Evrópu — og raunar einnig
alment talað, — hvort ekki væri
réttara að leggja áherslu á að stuðla
að því, að kaupgeta miljónanna í
þessum löndum og öSrum gæti auk-
ist. í þessum löndum, sem eg hefi
sérstaklega gert að umtalsefni,
misti allur fjöldi manna eigur sín-
ar á styrjaldarárunum, og menn
hafa því enn ekki getað veitt sér
margt, sem nauðsynlegt er, því
menn hafa orðið að byggja svo
margt upp, en með því að veita
þessum þjóðum hagstæð viðskifta-
lán með 4—5% vöxtum, rnyndu
þessar 90 miljónir manna geta tek-
ið við rniklu af jíeirri framleiðslu,
sem nú er illseljanleg eSa óseljan-
leg, og þá myndi hjaðna hið fávísa
hjal um, að of mikið sé framleitt
í heiminum.“