Rökkur - 01.06.1931, Side 68

162
R O K K L' R
-s»->v / v •....... ■• /rj
Florentine Constantinesco,
rúmensk leikkona, sem Charlie
Chaplin ætlar að muni hafa frá-
bæra hæfileika til þess að leika i
kvikmyndum.
kominn, endurfundunum við Mer-
cédési og trúlofunarveislunni, frá
því er hann var handtekinn og yfir-
heyrður og fluttur til If-kastala. En
um það, sem gerðist frá því er hann
kom þangað, þurfti hann ekki að
f.jölyrða. Ábótinn gat gert sér í hug-
arlund hver liðan hans hafði verið
þar; enda var það og sannast að
segja, að það var nú eins og þoku-
legar draumsýnir fyrir augum Dan-
tésar. Hann vissi ekki einu sinni ná-
kvæmlega hve lengi hann hafði ver-
ið í If-kastala.
Þegar hann hafði lokið máli sínu,
var ábótinn hugsi alllengi. En er
hann hafði hugsað málið alllengi,
tók hann til máls:
„Þegar eg nú hefi heyrt sögu þína,
flýgur mér i hug grundvallarregla,
sem þér er vist ekki kunn, og er
hún skyld þvi, sem eg sagði við þig
áður. Hugleiddu, vinur minn, að
mennirnir eru þannig gerðir, yfir-
leitt, að þeir hafa andstygð á glæp-
samlegu atferli, þegar undanteknir
eru þeir, sem eru vondir menn að
upplagi eða lenda á glapstigúm og
afskræmast sálarlega. Því er nú samt
svo varið, að menning vorra daga,
sem vér svo köllum, fjarlægist æ
meira hið sanna og eðla í lífinu,
og úr menningar- eða ómenningar-
akri nútiðarinnar sprettur margt ill-
gresið. Mennirnir gera æ meiri kröf-
ur, eigingjarnar kröfur, menn eru
orðnir ágjarnir úr hófi fram og vilja
veita sér allar lystisemdir, og skeyta
engu um hætturnar, sem gapa við
hvert fótmál. Menn leiðast út á glap-
stigu, menn, jafnvel hinir voldugu,
eru ávalt fjárþurfi, menn sækjast
eftir auði og völdum, og beita allra
bragða, jafnvel eftir að þessum tak-
mörkum er náð, til þess að missa
ekki af falshnossum lífsins. Hér er
að vísu ekki um reglu að ræða, en
þetta er svo alment um mikinn
fjölda manna, að þetta er einkenni
á nútíðinni. Fyrir sakir þess, sem
eg hefi á minst, kæfist alt hið góða
í sálum manna i leitinni og barátt-
unni fyrir hinu fánýta í lífinu, hinu
fánýta, sem er þó falsljóma umvaf-
ið. En grundvallarreglan er þessi,
þegar um er að ræða mann, sem er
eins ástatt fyrir og þér: Að finna
höfund illræðisins, komast að raun
um hvað höfundur illræðisins gat
hagnast á því. Og spurningin er þa
þessi: Hvaða maður eða menn geta
haft hagnað af því, að þú ert lokað-
ur inni æfilangt i If-kastala?“
„Guð minn góður! Enginn getur