Úrval - 01.08.1945, Side 15

Úrval - 01.08.1945, Side 15
GUÐ OG FAÐIR MINN 13 Þegar athöfninni var lokið, stóðum við andartak vandræða- leg. Þegar séra Morley fór að áminna föður minn í guð- ræknistóni að „krossfesta allar sínar illu langanir," greip faðir minn hranalega fram í: „Ég er að verða of seinn á skrifstof- una,“ og stikaði stórum skref- um frarn kirkjugólfið. Þegar við ókum af stað, hneig móðir mín aftur á bak í vagninum örmagna. Það sauð enn þá inni fyrir í föður mínum, Alisskilin kurteisi. Herra Goldberg var á heimleið með skipi frá Kvrópu. Brytinn visaði honum til sætis við tveggja manna borð. Skömmu síðar kom franskur maður að borðinu. Hann hneigði síg og brosti áður en hann settist og sagði: „Bon appetítHerra Goldberg vildi ekki vera eftirbátur Frakkans í kurteisi, reis á fætur, hneigði sig og sagði: „Goldberg." Þessi kurteisisathöfn var endurtekin við hverja máltíð í þrjá daga. Frakkinn, sem alltaf var seinni að borðinu, hneigði sig í hvert skipti og sagði: „Bon appetit,“ og borðfélagi hans reis alltaf á fætur og sagði: „Goldberg." Goldberg furðaði sig á þessu og á fjórða degi sneri hann sér til farþega sem hann þekkti og tjáði honum vandræði sin. „Þessi Frakki er ákaflega kurteis. Hann sagði mér nafn sitt — Bon appetit — fyrsta daginn sem hann settist að borðinu hjá mér, og ég galt í sömu mynt. En hvers vegna endurtekur mað- urinn nafn sitt í hvert skipti sem hann kemur að borðinu?" „Góði herra Goldberg," svaraði farþeginn. ,J2on appetit er ekki nafn hans. Það er franska og þýðir: „Verði yður að góðu.“ „Jæja,“ sagði Goldberg. „Þakka yður fyrir upplýsingarnar." Um kvöldið var Goldberg seinni að borðinu. Aður en hann sett- ist, hneigði hann sig djúpt og sagðí: ,Jion appetit.“ Frakkinn reis á fætur, brosti og sagði: „Goldberg." — Lloyd C. Douglas í „Readers Digest." og hvað eftir annað virtist svo, sem gjósa ætlaði upp úr. Hann fór út úr vagninum við kaup- höllina, stakk rauðþrútnu and- litinu inn um vagngluggann, horfði með brennandi augna- ráði á móður mína og sagði: „Ég vona að þú sért ánægð“. Þegar þessi nýbakaði kirkjunn- ar sonur leit á úrið sitt, tók hann viðbragð, og við móðir mín heyrðum hann tauta: „Djöfullinn sjálfur!“ um leið og hann hljóp upp tröppurnar.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.