Úrval - 01.08.1945, Blaðsíða 59

TRÚLOFUN MARJORIE
57
rétti Nels henni höndina. Hún
lagði hönd sína í hana. Þetta
var í fyrsta skiptið, sem þau
snertu hörund hvort annars.
„Vertu sæl,“ sagði hann.
„Vertu sæll, Nels,“ svaraði
hún brosandi. „Ég vona að þú
hafir haft ánægju af heim-
sókninni".
Nels tók ferðapokann sinn og
lagði af stað í áttina að bið-
klefanum.
Marjorie var dauðstirð í öll-
um limum. Hikandi setti hún
vélina í gang. Hann hafði ekki
sagt að hann kæmi aftur.
„Nels,“ hrópaði hún ofboðs-
lega og greip með blóðlausum
fingrunum um bílhurðina.
Nels staðnæmdist og sneri sér
að henni.
„Nels, þér er velkomið að
koma aftur hvenær sem þér
sýnist,“ sagði hún í bænarrómi,
feirnnislaust.
„Þakk fyrir,“ svaraði hann
stutt, „en ég er að fara heim til
Minnesota, og kem ekki aftur“.
„Hvað segirðu?" hrópaði
hún. Varir henar titruðu, svo
hún gat varla talað. „Hvert
ætlarðu —?“
„Til Minnesota,“ svaraði hann.
Marjorie ók heim eins hratt
■og vagninn komst. Þegar hún
kom heim, hljóp hún inn í her-
bergi Nels.
Hún stóð kyrr við rúmstokk-
inn og horfði társtokknum
augum á kryppluð lökin og
svæflana. Síðan fleygði hún sér
snökktandi milli lakanna, þar
sem Nels hafði legið. Hún
þrýsti svæflinum að sér og vætti
hann með tárum sínum. Hún
fann líkama hans þrýstast að
sér. Iiún kyssti andlit hans og
bauð honum varirnar.
Það var komið kvöld, þegar
hún reis upp úr rúrninu. Sólin
var gengin undir, dagurinn lið-
inn. Svait, gagnsætt rökkur
var í herberginu.
Marjorie sveipaði ábreiðu um
herðar sér, kippti lökunum og
verunum úr rúminu og hljóp í
blindni inn í herbergið sitt.
Hún opnaði sedrusviðarkistuna
og braut varlega saman kryppl-
uð lökin og verin. Síðan lagði
hún þau niður í kistuna, og dró
hana að stokknum á rúrni sínu.
Marjorie slökkti ljósið. Síðan
hjúfraði hún sig niður milli
lakanna.
„Góða nótt, Nels,“ hvíslaði
hún blíðlega, og snerti með
fingrunum slétt lokið á sedrus-
viðarkistunni við hlið sér.