Úrval - 01.08.1945, Blaðsíða 41

BARDAGINN
39
„Hvað meinar hann með
því ?“ spurði Harrison.
Ég hristi höfuðið. Harrison
sat kyrr, en hélt áfram að fitla
við opinn hnífinn. Ég var á
báðum áttum. Var hann þá reið-
ur við mig? Var hann að bíða
eftir því, að ég sneri við honum
bakinu svo að hann gæti stung-
ið mig ? Mér leið illa.
„Ég býst við að hvítum
mönnum þyki gaman að sjá
negra berjast," sagði ég með
uppgerðarhlátri.
„En þú hefðir getað drepið
mig,“ sagði Harrison.
„Hvítu mennirnir líta á okk-
ur eins og hunda eða hana,“
sagði ég.
„Ég kæri mig ekki um að
stinga þig,“ sagði Harrison.
„Og ég kæri mig ekki um að
stinga þig,“ sagði ég.
Við stóðum í hæfilegri fjar-
lægð andspænis hvor öðrum,
ræddum málið og ákváðum að
þegja yfir samtali okkar. Við
vildum ekki að Olin kæmist á
snoðir um, að við vissum að
hann væri að eggja okkur á að
berjast. Við urðum ásáttir um
að standast allar frekari eggj-
anir. Klukkan eitt fór ég aftur
í verksmiðjuna. Olin beið eftir
mér alvarlegur á svip.
„Hittirðu þennan Harrison
niggara?" spurði hann.
„Nei, herra,“ laug ég.
„Hann er ennþá með hníf-
inn,“ sagði hann.
Hatrið greip mig fastari tök-
rnn. En ég brá ekki svip.
„Ertu búinn að kaupa þér
hníf?“ spurði hann mig.
„Nei, herra,“ svaraði ég.
„Viltu að ég láni þér hnífinn
minn?“ spurði hann. „Þú verð-
ur að verja þig.“
„Nei, herra. Ég er ekki
hræddur."
„Þú ert bjáni, negrinn þinn,“
hreytti hann úr sér. „Ég hélt
að það væri einhver vitglóra í
hausnum á þér! Ætlarðu að
láta þennan niggara reka þig
í gegn ? Húsbóndi hans gaf hon-
um hníf til að nota gegn þér;
Hana, hættu þessari vitleysu og
taktu við hnífnum!"
Ég þorði ekki að líta framan
í hann; ef ég hefði litið framan
í hann, mundi ég hafa orðið að
segja honum að láta mig í friði,
að ég vissi að hann væri að
ljúga, að hann væri ekki vinur
minn, að ég vissi að ef einhver
ræki mig í gegn með hníf, mundi
hann aðeins hlæja. En ég sagði
ekkert.Hann var húsbóndinn,og
hann gat rekið mig ef honum