Úrval - 01.08.1945, Blaðsíða 40

33
TJRVAL
horfði ekki á mig meðan hann
talaði.
„Við 'nvað átti Olin þá?“
spurði ég. „Ég er ekkert vondur
út í þig.“
„Maður! ég hélt að pú hefðir
verið að gá að mér til þess að
stinga mig,“ sagði Harrison.
Olin, hann kom hingað í raorg-
un og sagði, að þú ætlaðir að
drepa mig með hníf næst þegar
þú næðir í mig. Hann sagði, að
þú værir öskuvondur, af því að
ég hefði móðgað þig. En ég hefi
ekkert sagt um þig.“ Hann
hafði ekki enn litið á mig. Hann
stóð á fætur.
„Og ég hefi ekkert sagt um
þig,“ sagði ég.
Að lokum leit hann á mig og
leið nú betur. Við stóðum þarna
tveir negradrengir, sem unnum
fyrir tíu dollurum á viku, störð-
irn hvor á annan, reyndum að
gera okkur grein fyrir tiigangi
hvíta mannsins og spurðum
sjálfa okkur, hvort við tryðum
hvor öðrum.
„En af hverju er Olin að
segja mér þetta?“ spurði ég.
Harrison laut höfði; hann
lagði frá sér brauðsneiðina.
„Ég ... ég . . .“ stamaði hann
og dró langan, gljáandi hníf
upp úr vasa sínum. „Ég var
bara að bíða eftir því að vita
hvað þú ætlaðir að gera við
mig . . .“
Ég hailaði mér máttfarinn
upp að veggnum og fann til
ógleði, þegar ég horfði á hár-
beitt stálblaðið á hnífnum.
„Ætlaðir þú að stinga mig?“
spurði ég.
„Ég ætlaði að verða fyrri til,
ef þú hefðir ætlað að stinga.
rnig,“ sagði hann. „Ég vildi ekki
eiga neitt á hættu.“
„Ertu reiður við mig út af
einhverju?“ spurði ég.
„Maður! ég er ekki vondur
út í neinn,“ sagði Harrison óró-
legur.
Ég fann, hve litlu hafði mun-
að, að ég yrði stunginn. Ef ég
hefði gengið snögglega fram á
Harrison, mundi hann hafa.
haldið, að ég ætlaði að reyna að
drepa hann, og þá hefði hann
stungið mig, ef til vill drepið
mig. Og hvað gerði það til, þó
að negri dræpi annan negra?
,,Heyrðu,“ sagði ég. „Þú skalt
ekki trúa því sem Olin segir.“
,,Nei,“ sagði Harrison, „ég sé
nú að hann hefir ætlað að gera
okkur ljótan grikk.“
„Hann ætlar að reyna að láta
okkur drepa hvorn annan fyrir
ekkert.“