Úrval - 01.08.1945, Blaðsíða 121

YORKSHIREMAÐURINN FLJÚGANDI
11»
Þetta er merkasta fyrirbrigði
síðustu fimmtíu alda. Við gæt-
um grætt miljónir á því, ef ég
fengi að ráða“.
„Miljónir?“, spurði Mully, og
fór að leggja við hlustirnar.
„Já. Við höldum sýningar og
förum unhverfis jörðina ....“
„Nei, mig langar ekki að
ferðast kringum jörðina. Ég er
búinn að því,“ stundi Sam. „Mig
langar bara heim til Yorkshire.“
„Sam,“ sagði Mully aðvar-
andi“.
„Heyrðu Mully — það er ég
sem flýg og ég ræð, hvað ég
geri“.
„Það var líka svo með spuna-
snælduna þína,“ sagði Mully. Ef
þú hefðir fengið að ráða, þá
notuðu Owdieottsverksmiðjun-
ar hana ennþá án þess að borga
eyri fyrir. Hverjum var það að
þakka, að við fengum lögfræð-
ing og fórum í mál? Var það
kannske ekki mér að þakka?
Annars værir þú bara verk-
stjóri með tveggja punda og tíu
shillinga vikukaup. Það er
hollast að láta mig sjá um f jár-
málin. Ég og pilturinn þarna
munum sjá um allt“.
Samningur var gerður og
undirritaður. „Nú,“ sagði ungi
maðurinn, “skulum við leigja
Madison Square Garden í New
York. Þér þurfið bara að fljúga
einu sinni á dag. Ég ætla að
panta farseðla með f lugvél aust-
ur á morgun“.
„Með flugvél," sagði Mully.
„Þá væri nóg að panta tvo far-
miða, því að Sam getur flogið
sjálfur og sparað okkur far-
gjald“. En Jim vildi ekki heyra
það, og þegar hann benti á að
Sam myndi gegnfrjósa á leið-
inni yfir Klettafjöllin, lét Mully
undan og féllst á að lofa honum
að vera inni í flugvélinni.
TVTÆSTA dag höfðu þau komið
' sér fyrir í dýru hóteli í
New York. Sam hafði engan
frið fyrir fólki, sem vildi tala
við hann og skoða hann í krók
og kring. Hann var beðinn að
fljúga. Sam flaug nokkra hringi
í herberginu, en þessir New
Yorkbúar voru fram úr hófi
tortryggnir. Þeir stóðu uppi á
stólum og þreifuðu eftir vírum;
þeir rannsökuðu Sam gaum-
gæfilega, til þess að vita, hvort
hann héngi ekki í einhverju.
Læknar bönkuðu á honum
brjóstið og athuguðu blóðþrýst-
inginn; sálf ræðingar spurðu
hann, hvort tonn af fiðri væri
léttara en tonn af blýi; hann