Úrval - 01.08.1945, Blaðsíða 114

112
tTRVAL
hins fyrsta flugs undir beru
lofti.
Hann gleymdireiðinni, gleymdi
öllu nema hinni unaðslegu hrifn-
ingu yfir fluginu. Hingað til
hafði Sam flogið í daunillu
innilofti. Þetta var allt annað.
Langt niðri í Santa Monica-
gjánni sá hann pylsuvagnana
og ölbúðirnar og örsmáu bíl-
ljósin, sem skriðu hægt upp eft-
ir strandveginum. Hann fylltist
hálfgerðri meðaumkun, er hann
sá hve bílarnir voru litlir og
hægfara. Vesalings jarðbundnu
ormar! Meðan Sam var á flugi,
fylltist hann djúpri samúð með
mannkyninu. Hánn hugsaði
ekki um Mully og kenndi ekki í
brjósti um hana. Hugur hans
umfaðmaði allar Mullyar og all-
ar konur, sem elska, þjást og
þræla fyrir karlmennina. Gagn-
tekin af þessari tilfinningu,
sveiflaði hann sér á hliðina og
lenti á tánum hjá bekknum. Svo
tók hann hattinn sinn og gekk
hægt heimleiðis.
QAM var að vísu fullur hrifn-
^ ingar yfir fluginu, en þó
var hann hálfdapur í bragði og
einmana. Og Sam vildi ekki
vera einmana. Hann vildi vera
innan um annað fólk. Flughæfi-
leikar hans voru alveg einstæð-
ir, og þeir gerðu það að verkum,
að hann var einmana. Hann
ráfaði eins og í leiðslu um göt-
urnar, dag eftir dag, og fannst
hann verða enn einmanalegri
í þessu landi pálmatrjáa, raf-
magnsljósa og blárra fjalla,
meðal fólks, sem talaði með
kynlegum hreim.
Það var þráin eftir að finna
einhvern, er líkist honum
sjálfum, sem kom honum til að
staðnærnast við búðarskilti í
Beverley Hills: Er hundurinn
yðar þveginn og Jdipptur? Dick
Hoggleethwaite, þrjátíu ára
reynzla í Englandi og Ameríku.
„Kannske það sé hundur sem
mig vantar?“ sagði hann við
sjálfan sig. ,,0g ef svo væri, við
hvern væri þá betra að tala en
Englending?" 1 herbergi bak
við búðina var lágvaxinn maður
að þvo hund. Hann sagði:
„Hvað get ég gert fyrir þig?“
„Hm, hvað er langt síðan þú
fórst frá Huddersfield?“ Mað-
urinn hætti þvottinum.
„Hvernig vissirðu að ég var
frá Huddersfield?“
„Auðvitað af framburðinum."
„Farðu nú kolaður," sagði
maðurinn undrandi. „Ég hefi nú
verið hérna í þrjátíu ár og hélt