Úrval - 01.08.1945, Blaðsíða 55

Sumir eiga þrá . , .
Trúlofun Marjorie
Smásaga úr „Avon Modern Short Story Monthly“,
eftir Erskine CaldweU.
¥TANN var að koma — hann
var að koma — Guði sé lof!
Hann var að koma til að kvæn-
ast henni — að koma hingað
alla leið frá Minnesota.
Flaumósa og skjálfandi las
Marjorie bréfið aftur og aftur.
Hún hélt fast um það, með báð-
urn höndmn. Loks, þegar augu
hennar voru orðin svo sljó, að
hún greindi ekki lengur skrift-
ina, lét hún bréfið inn á nakin
brjóst sín, svo ylinn frá ham-
ingjuþrungnu lijarta hennar
gæti lagt á það. — Hann var
að koma alla leið frá Minnesota
— að koma alla þá löngu leið til
að kvænast henni.
Hvert einasta orð í bréfinu,
meira að segja kæruleysislega
sett greinarmerkin, var óaf-
rnáanlega brennt inn í hug henn-
ar. Hugsunin um bréfið fór um
hana líkt og ljóð — eins
og hrollur, sem grípur mann
við snöggan hita, eða eins og
viðlag, sem er endurtekið hvað
eftir annað.
Bréf hans var ekki biðils-
bréf, en hann sagði, að sér geðj-
aðist vel að útliti hennar, eftir
myndinni sem hún sendi honum.
Og hví skyldi hann koma hing-
að alla leið frá Minnesota, ef
ekki væri ætlun hans að biðja
hana að giftast sér? Auðvitað
vildi hann fá hana.
Marjorie átti líka mynd af
honum. Henni fannst hún nú
þegar finna hið óþreytandi afl
vöðvanna, sem strengdust yfir
andlit hans að hökunni. Áfjáð-
ar hendur hennar læddust um
andlit hans, hún fylltist ástríðu
til mannsins sem hún ætlaði að
giftast. Hann var hraustur og
sterkur og mundi fara sínu
fram við hana.
Honummundi áreiðanlega geðj-
ast að henni. Marjorie var fögur.
Fegurð hennar var æska hennar
og þokki. Hann skrifaði Mar-
jorie, að augu hennar, andlit og
lxár væri hið fegursta, sem hann
hefði nokkurntíma séð. Vöxt-
ur hennar var einnig fagur. Það