Úrval - 01.08.1945, Blaðsíða 98

66
DRVAL
inn. — Fyrsta spurningin er
æfinlega: ,,En læra þessi börn
þá nokkurntírna að skrifa? Fá
þau ekki óbeit á skrift?“ Þessu
er óhætt að svara neitandi: vél-
ritunarbörnin höfðu meira gam-
an af að skrifa en samanburðar-
börnin, og skrifuðu fyliilega
eins vel.
Athugum nú helztu niðurstöð-
ur dr. Woods. Iiann segir svo:
„Ég hygg, að náðst hafi tveir
árangrar enn þýðingarmeiri en
hinar auknu framfarir í með-
ferð námsefnisins. í fyrsta
lagi veitir hin auðvelda vélrit-
un barninu aukið svigrúm og
örvun til tjáningar, og í öðru
lagi verður afstaða barnanna
gagnvart skólanum jákvæðari
en almennt gerist.“
Fyrra árið rituðu byrjendur í
tilraunaskólanum til jafnaðar
um 300 orð hver. Af því var
um það bil helmingurinn skrifað
mál. Aftur á móti luku börn úr
samskonar deild í eftirlitsskól-
unum til jafnaðar tæpum 500
orðum hvert. Annars bekkjar
tilraunabörn rituðu til jafnað-
ar 5500 orð, en eftirlitsbörnin
aðeins 2500 orð. Þetta bendir til
þess, að mikið af skriftarþjálf-
un þeirri, er vér leggjum á börn
innan 10—12 ára aldurs, komi
þeim að engum notum. Hugsan-
legt er, að við neyðum þau til
þess áður en taugar þeirra og
vöðvar hafa náð þeim þroska,
sem þarf til svo margbrotinnar
samhæfingar.
Báðir forgenglar tilraunar-
innar telja, að jákvæðasta nið-
urstaðan sé sú, að börn, sem
nota ritvélar við nám sitt, vinni
mikið meira ótilkvödd en hin,
sem nota þær ekki. Þau riti
mörgum sinnum meira af frum-
sömdu efni, svo sem sögur, ljóð,
og sendibréf. Þessi aukna
hneigð barnanna til að rita
það, sem þau hugsa, er óhrekj-
andi sönnun fyrir ágæti rit-
vélarinnar í þágu barnaupp-
eldisins.
Allt þetta sýnir okkur Ijósar
en flest annað, hvílíka þraut
við leggjum á börn með því, að
kenna þeim að skrifa með
blýanti og penna. Athugum
hve mikil þrekraun það er litlu
barni að skrifa orðið ,,góður“
eftir forskrift. Fyrst býr það til
belginn á ,,g“, með miklum
erfiðismunum; heldur dauða-
haldi um blýantinn, situr í
óeðlilegri stellingu, einbeitir
augnaráðinu og flestir vöðvar
þess og taugar, frá hvirfli nið-
ur I tær, eru spenntir til hins