Úrval - 01.08.1945, Qupperneq 46
44
tíRVAL
æti hráan lauk til þess að verða
sterkur. Og hjá Harrison frétti
ég, að þeir sögðu honum, að ég
æti hrátt kjöt til að verða sterk-
ur. Þeir buðust til að borga
matinn minn á hverjum degi,
en ég afþakkaði það. Sg fór að
blygðast mín fyrir það, sem ég
hafði lofað að gera og vildi
rejma að losna við að berjast,
en ég var hræddur um að þeir
yrðu reiðir, ef ég reyndi það.
Ég fann, að úr því að hvítir
menn gátu fengið af sér að
reyna að fá tvo svaría drengi
til að reka hvor annan í gegn
til þess eins að hafa gaman af
því, mundi þeim ekki reynast
erfitt að berja lítinn negra-
dreng í reiðikasti.
Bardaginn fór fram eftir
hádegi á laugardegi í húsi
við Aðalstræfi. Allir hvítu
mennirnir, sem viðstaddir voru,
lögðu sinn hlut í hatt, sem stóð
á steingólfinu. Aðeins hvítum
mönnum var leyfður aðgangur;
engum konum og ekki heldur
negrum. Við Harrison voru
klæddir úr öllu niður að mitti.
Björt rafmagnspera logaði uppi
yfir okkur. Ég leit á Harrison
á meðan verið var að binda á
mig hanzkana og sá, að hann
horfði á mig líka. Skyldi hann
efna loforð sitt? Efinn gerði
mig óstyrkan.
Okkur var stillf upp and-
spænis hvor öðrum og mér var
samstundis ljóst, að ég hafði
ekki íhugað nægilega það, sem
ég hafði leiðst út í. Ég gat ekki
sýnt uppgerðarbardaga. Hvor-
ugur okkar Harrisons kunni svo
mikið til hnefaleiks að við gæt-
um blekkt svo mikið sem barn
með tilburðum okkar. Ég fyllt-
ist biygðun. Hvítu mennirnir
voru reykjandi í kringum ökk-
ur og æptu að okkur ókvæðis-
orðum.
„Molaðu á honum niggara-
hausinn, niggarinn þinn!“
„Gefðu niggaranum eitt
hægri handar!“
„Svona, berjist þið, niggara-
blækurnar ykkar!“
„Láttu hann sjá blóð!“
Ég sló hikandi með vinstri
hendinni. Vel útilátið högg frá
Harrison lenti ofan á höfðinu
á mér, og áður en ég vissi af,
hafði ég greitt Harrison þungt
hægrihandarhögg á munninn,
svo að sprakk fyrir. Harrison
hitti mig á nefið. Bardaginn var
í fullum gangi gegn vilja okkar.
Mér fannst ég hafa gengið í
gildru, og ég blygðaðist mín. Ég
greiddi enn þyngri högg, og því