Úrval - 01.08.1945, Blaðsíða 39

BARDAGINN
37
„En hvernig byrjaði þetta?“
spurði ég, enn á báðum áttum.
„Hann sagði mér bara, að
hann ætlaði að jafna um þig
með hnífnum,“ sagði hann. „En
vertu rólegur. Láttu mig um
þetta“.
Hann klappaði mér á öxlina
og hvarf aftur að vél sinni.
Hann réði miklu í verksmiðj-
unni, og ég hafði alltaf virt
orð hans. Hann hafði vald til að
skipa mér fyrir verkum.
Hvers vegna var hann að leika
sér að því að spila með mig?
Hvítir menn gera ekki mikið
að því að spila með negra, þetta
sem Olin hafði sagt var því al-
varlegt. Ég var í uppnámi. Við
negrastrákamir þurftum að
strita lengi fyrir þeim fáu
skildingurn,sem viðunnum fyrir
og þurftum lítið til að komast
úr jafnvægi. Ef til vill sat þessi
Harrison raunverulega um mig.
Ég var búinn að missa matar-
lystina. Ég varð að útkljá þetta
mál. Hvítur maður hafði raskað
því jafnvægi sem ég hafði með
mikilli fyrirhöfn skapað lífi
mínu, og ég varð að ná því aftur
til þess að ég gæti verið örugg-
ur. Já, ég ætlaði að fara beint
til Harrisons og spyrja hann,
hvað væri að, hvað ég hefði
sagt, sem honum mislíkaði.
Harrison var svartur eins og
ég; Ég ætlaði ekki að skeyta
neitt um aðvönm hvíta manns-
ins, en tala hreinskilnislega
við drenginn, sem var negri eins
og ég.
Um hádegið fór ég yfir göt-
una og fann Harrison sitjandi
á kassa í kjallaranum. Hann var
að snæða dögurð og lesa í
myndablaði. Þegar ég nálgað-
ist hann, laumaði hann hend-
inni í vasann og horfði á mig
kuldalegum, aðgætnum augum.
„Heyrðu Harrison, hvað á
þetta að þýða?“ spurði ég og
nam staðar fjögur fet frá hon-
um.
Hann horfði lengi á mig, án
þess að svara.
„Ég hefi ekkert gert þér,“
sagði ég.
„Og ég á ekkert sökótt við
þig,“ sagði hann muðlandi, en
þó við öílu búinn. „Ég geri eng-
um neitt.“
„En Olin sagði, að þú hefðir
komið yfir að verksmiðjunni í
morgun með hníf til að gá að
mér.“
,,M-nei-n,“ sagði hann japl-
andi og var nú rólegri. „Ég
hefi ekki komið í ykkar verk-
smiðju í allan dag.“ Hann