Úrval - 01.02.1948, Blaðsíða 26

24
tJRVAL
ætti að láta það sér að kenningu
verða og forðast að gera sig að
fífli í annað sinn. Ég er þeirrar
skoðunar, að þegar maður á þrí-
tugsaldri verður ástfanginn, þá
sé kyrkingur í eðlilegum þroska
iians orsökin, á sama hátt og
afneitun kynferðilegra maka á
þessu aldursskeiði beri vott um
algera þroskastöðvun. Það væri
fyrirhafnarminna, ef menn, sem
hafa komizt í kynni við ástina,
gætu svalað eðlilegum hvötum
sínum, án þess að þurfa að leika
Mutverk rómantísks elskhuga,
eins og þær konur kref jast, sem
dáleiddar eru af ástarsögum.
Þetta hlutverk er leiðigjarnt og
menn fá óbeit á hræsninni, sem
því er samfara. Og svo fer oft-
ast að lokum, að viðkomandi leit-
ar sér auðveldari og einatt mið-
ur ákjósanlegra ástasambanda.
Þessu er vel lýst í sögunni Garnli
riddarinn eftir Isak Dinesen.
Rússneski öldungurinn, sem hélt
heilan hóp af ungum dansmeyj-
um, var spurður, hvort hann
héldi að þær elskuðu hann. Hann
svaraði: „Ef brytinn minn býr
til góða eggjaköku handa mér,
þá er mér alveg sama hvort hann
elskar mig eða ekki.“
Þannig vekur f jasið um róm-
antísku ástina að lokum kald-
hæðni hins þroskaða manns. Það
er ef til vill heppilegri leið held-
ur en að halda áfram að láta
blekkjast. Þeir, sem gera það,
hrekjast milli giftinga og skiln-
aða, í stöðugri leit að eilífri
hamingju og óþrotlegri ástar-
sælu. Hún er ekki til. Og þó að
hún væri til, væri hún eins leiði-
gjörn og hver önnur paradís.
'k ir 'k
Niðurlag á bréfi:
Framkoma yðar í þessu máli er með þeim endemum, að ég íieí
glatað allri virðingu fyrir yður.
Virðingarfyllst,
N. N.“
Maðurinn var tekinn fastur fyrir að aka bíl undir áhrifum
konu sinnar. — Fibber Maggee.
Ég hef aldrei gift brúði, sem var taugaóstyrk fyrir altarinu,
og aldrei brúðguma, sem ekki var taugaóstyrkur.
— Prestur í Biggleswade á Englandi.