Úrval - 01.02.1948, Blaðsíða 124

122
tTRVAL
um, en sat eins og steingerving-
ur og starði út í bláinn. Þegar
Spode og Tillotson komu út úr
húsinu, kváðu við óp, blandin
hæðni og lotningu. Þau þögn-
uðu, þegar þeir stigu upp í bif-
reiðina, „Til Café Bomba“,
sagði Spode. Rolls-Roycebifreið-
in varpaði öndinni og mjakaðist
af stað. Bömin æptu aftur,
hlupu á eftir bifreiðinni og veif-
uðu handleggjunum í æsingi. Þá
var það að Tillotson hallaði sér
fram í sætinu og kastaði þrem
síðustu koparskildingunum sín-
um út yfir barnahópinn, með
ólýsanlega göfugum tilburðum.
IV.
Gestirnir voru að safnast
saman í samkvæmissalnum í
Café Bomba. Gullskreyttir
speglarnir spegluðu einkennileg-
an mannsöfnuð. Ráðsettir og
lærðir málarar gutu augunum
tortryggnislega til unglinga,
sem þá gmnaði og með réttu,
að væru villuráfandi sauðir í list-
rænum efnum, forgöngumenn
impressionistiskra málverka-
sýninga. — Andstæðir lista-
gagnrýnendur, sem stóðu þarna
allt í einu augliti til auglitis, titr-
uðu af niðurbældri reiði. Frú
Nobes, frú Cayman og frú Man-
dragore, sem aldrei þreyttust á
listamannaveiðum sínum, komu
hver annari á óvart í þetta vel-
birga veiðidýrasafn, þar sem
þær, hver um sig, höfðu búizt við
að fá að vera einar um hituna,
og þær urðu bálreiðar.
Innan um þennan félega söfnuð
reikaði Badgery lávarður eins og
hann hefði ekki hugmynd um
alla þykkjuna og hatrið. Hann
skemmti sér kostulega. Bak við
grímu andlitsins, bak við gljáa-
laus grísaugun og blóðlausar
þykkar varirnar, lá kátur ill-
girnispúki í leyni og skellihló.
„Það var fallegt af yður að
koma til þess að heiðra list-
ræna fortíð Englands, frú Man-
dragore. Og mér þykir svo vænt
um, að þér skylduð koma með
frú Cayman. Og er þetta frú
Nobes líka? Ég tók ekki eftir
henni fyrr. En hvað það er
yndislegt! Ég vissi, að okkur
var óhætt að treysta listelsku
yðar.“
Og hann flýtti sér að kynna
hinn þekkta myndhöggvara, Sir
Herbert Herne, fyrir unga list-
gagnrýnandanum, sem hafði
kallað hann múrara í greinum
sínum.