Úrval - 01.02.1948, Blaðsíða 82

A hvað trúi ég? III.
Staðreyndir, leynaardómur og
sakramenti.
Eftir Monsignor Ronald Knox.
"%7IÐ lifum tvennskonar lífi,
* líkamlegu og andlegu.
Setjum svo, að við ættum um
það að velja, að lifa aðeins öðru
þeirra. Hvort vildir þú heldur
vera efni eða andi? Við veljum
óhjákvæmilega síðari kostinn.
Af þessari ástæðu m. a., trúi ég
því, að andinn sé efninu æðri.
Ef eitthvað er til, sem er okk-
ur fullkomnara, mun það ekki
finnast í heimi efnisins, heldur
í heimi andans. Og ég játa, að
mér er ómögulegt að trúa því,
að ekkert sé til sem er okkur
æðra. Jafnvel þótt menn skelli
skolleyrum við þeirri stórfeng-
legu staðreynd, að hinn lög-
málsbundni efnisheimur sé verk
viti gædds skapara, þá fæ ég
ekki séð, hvemig menn geta af-
neitað slíku kraftaverki sem
samruni líkama okkar og anda
er; hvemig allar þessar milljón-
ir lífvera, sem við köllum menn,
geta lifað, hver og ein, líkt og
spegill, sem endurvarpar Ijós-
geislum, er ekki eiga upptök í
honum sjálfum; hvernig sérhver
þeirra getur íhugað sína eigin
tilveru og velt fyrir sér lífs-
reynslu sinni, enda þótt engin
önnur lifandi vera sé þar hlut-
takandi. Ég get ómögulega trú-
að því, að þetta hafi orðið þann-
ig af sjálfsdáðum eða vegna til-
viljunar einnar saman.
Ég held því ekki fram, að
guð sé persóna í nákvæmlega
sama skilningi og ég er persóna.
En hinu held ég fram, að mis-
munurinn á honum og okkur sé
sá, að hann sé meiri persóna en
við en ekki minni. Það er blekk-
ing að ímynda sér, að hann sé
afl eða orka, svipað og náttúru-
öflin. Trú á persónulegan guð
ræður viðhorfum okkar til
mannanna. Ég trúi því, að sumt
sé rétt og annað rangt. Ég og þú
yrðum ekki sammála um þessa