Úrval - 01.02.1956, Blaðsíða 8

6
ÚRVAL
stúlkunni, sem svarar fálm-
kenndri, hikandi viðleitni þeirra.
Það sem 17 ára unglingur kemst
yfir, blátt áfram af því að hann
hefur ekki tök á að kvænast,
getur hér orðið orsök fljótræðis.
Um seinan sjá þeir, að vegna
skorts á reynslu og kynnum af
stúlkum hefur þeim orðið á
versta skyssan í lífi sínu. Val-
ið verður ekki skynsamlegra
með aldrinum, heldur aðeins
með aukinni reynslu.
Margar athuganir hafa einnig
leitt í Ijós, að gagnkvæm kyn-
aðlögun verður erfiðari með
hverju ári sem sambúðinni er
frestað fram yfir tvítugt. í þá
átt bendir sú uppgötvun Kins-
seys, að kynlíf miðaldra hjóna
í verkamannastétt sé mildu far-
sælla en háskólagenginna hjóna
á sama aldri, enda þótt karl-
menn í verkalýðstétt iðki mikið
frjálsar ástir þegar á unglings-
aldri, og þó að háskólaborgarar
hafi miklu oftar skilið og gifzt
aftur áður en þeir náðu miðjum
aldri. Með forboðum, sem ung-
lingarnir fara eftir, er vissulega
hægt að sigla fram hjá mörgum
hættum og forðast slys meðan
þeir eru unglingar, en erfiðleika
í hjónabandi verður því miður
ekki girt fyrir með því móti.
Mörg vandamál í sambandi
við aldurinn geta haft áhrif á
sambúð hjóna. Hér á Norður-
löndum er það venja, að eigin-
maðurinn sé talsvert eldri en
eiginkonan. Af einhverri ástæðu
hafa menn fengið þá trú, að
með því móti verði hjónabandið
farsælla, en það er ósannað mál,
að ekki sé meira sagt. Venja
þessi mun frekar vera afleiðing
þess, að konur hafa getað gifzt
án sérmenntunar, en karlmenn-
irnir hafa fyrst orðið að tryggja
sér stöðu og fastar tekjur. Ef
jafnmargt væri af körlum og
konum og konur giftust að með-
altali yngri en karlar, þá yrðu
giftar konur fleiri en giftir karl-
ar í hópi fullorðinna. En það fær
ekki staðizt, þar sem hver eigin-
maður er kvæntur konu. Skýr-
ingin er sú, að sumar konur gift-
ast alls ekki vegna þess hve
margar kynsystur þeirra giftast
ungar. Nú vitum við, að konur
á giftingaraldri eru fleiri en
karlar, og við það verða ógiftar
konur enn fleiri. Ef hægt væri
að snúa þessari venju við þann-
ig að eiginkonur væru að jafn-
aði eldri en menn þeirra, þá yrði
meira jafnvægi milli kynjanna,
og það væri vissulega þýðingar-
mikið.
Menn eru harðorðir um skiln-
aði og framhjátökur og syngja
hinni ævarandi hjónabands-
tryggð lof og prís. Er ekki nema
gott um það að segja. En við
megum heldur ekki gleyma kon-
unum, sem standa utan við, sem
settar eru hjá. Við þörfnumst
hvors annars, bæði tvö, sagði
ég áðan. Ógifta konan þarfnast
líka einhvers. Það er auðvelt
fyrir þá sem eru giftir, að berja
sér á brjóst og fordæma ógift-
ar konur, sem taka eiginmenn