Úrval - 01.02.1956, Blaðsíða 83

G re ta Garbo
eftir John Bainbridge.
ÞaS leikur ekki á tveim tungum, að Greta Garbo er dáðasta
leikkona, sem nokkru sinni hefur komið fram á kvikmyndatjaldi.
Hún skipar algera sérstöðu í hópi hins mikla stjörnuskara á himni
kvikmyndanna. Flestar hafa þessar stjörnur verið einskonar hala-
stjörnur, sem runnu upp með skjótum hætti, tindruðu skamma hríð
og hurfu síðan. En stjarna Gretu Garbo logaði lengur og skærar en
stjarna nokkurrar annarrar leikkonu. Það eru nú 15 ár síðan
Greta Garbo lék síðast í kvikmynd og er hún því yngstu kynslóö
kvikmyndagesta aðeins nafn, en í endurminningu þeirra sem eldri
eru, er hún samofin rómantík æskuáranna. Greta Garbo var á
þeim tíma ímynd kvenlegrar fegurðar. Það stóð ljómi um nafn
hennar. Fólk flykktist í kvikmyndahúsin til að sjá þessa goðum-
líku kvenveru, kvenfólkið til þess að taka sér hana til fyrirmyndar
(hún hafði á sínum tíma meiri áhrif á klæðaburð og fas kven-
fólks um allan heim en nokkur önnur kona) og karlmennirnir til
þess stutta stund að líta dauðlegum augum draumadís sína. —
Yfir einkalífi Gretu Garbo hefur alla tíð legið hula. Hún vildi ekki
lifa því í neonljósum auglýsinganna eins og flestar aðrar kvik-
myndaleikkonur. Ævisagan sem hér fer á eftir gefur nokkra inn-
sýn í það líf, sem hún reyndi alla tíð að leyna fyrir forvitnum
augum fjöldans. Munu gamlir aðdáendur Gretu Garbo hyggja gott
til þess að kynnast því nokkuð.