Úrval - 01.04.1956, Page 108

Úrval - 01.04.1956, Page 108
106 URVAL inu: „Það var greinilega skráð,“ sagði hann, ,,í hendur þeirra.“ Nokkrum dögum eftir þetta samtal, þegar ég var kominn aftur til London, kom mér dá- lítið í hug, sem var bæði snjallt og hughreystandi. Hvernig gat Laider, sem hafði fengið heila- hristing, verið svona viss um að hann myndi rétt það sem gerzt hafði í járnbrautarvagninum ? Gat ekki hugsazt, að þetta væri allt saman ímyndun hans? Að öllum líkindum hafði hann aldr- ei séð hin örlagaríku tákn í lóf- um samferðafólksins. Þetta var þó alltaf ljósgeisli í myrkrinu. Ég skrifaði Laider þegar í stað og benti honum á þennan mögu- leika. Það var þetta bréf, sem ég rakst nú á í bréfaskáp gistihúss- ins. Ég minntist heits míns að bjarga því. Ég reis upp úr sæti mínu og gekk fram í anddyrið til þess að gera skyldu mína eins og sannkristnum manni sómdi. Það var engin sála í and. dyrinu. Það var hætt að rigna og meira að segja komið sólskin og útidyrnar höfðu verið opnað- ar upp á gátt. Ströndin ljómaði og glitraði eftir skúrina. En ég gleymdi ekki erindi mínu. Ég gekk að bréfaskápnum. Bréfið var horfið. Litla, hugrakka og duglega bréfið hafði flúið úr fangelsinu. Ég óskaði þess af heilum hug, að því mætti auðn- azt að komast undan og að það yrði ekki svift frelsinu á nýjan leik. Ef til vill var þegar búið að hringja stóru klukkunni, sem varar fólk við þegar bréf hefur brotizt út úr bréfaskáp. Ég sá í anda hvernig bréfið sveif út eftir ströndinni en gamli þjónn- inn og nágrannarnir veittu því eftirför. Ég sá hvernig það slapp úr greipum ofsækjenda sinna, hvernig það laumaðist fram hjá strandvörðunum, sem reyndu að skjóta á það, hvernig það meiddi sig þegar það rakst á öldubrjót, hægði á sér og stefndi síðan til hafs. En skyndi- lega datt mér annað í hug. Var Laider kannske kominn aftur? Ég átti kollgátuna. Niðri á ströndinni stóð álútur maður, sem bersýnilega var enginn ann- ar en Laider. Ég varð bæði glað- ur og hryggur — glaður vegna þess að koma hans nú fullkomn- aði einhvern veginn samveruna árið áður, og hryggur sökum þess, að með komu hans var úti um hinn kyrrláta frið ein- verunnar. Ef til vill hafði ein- hver sagt honum að ég væri kominn og hann farið út til þess að geta forðazt mig í lengstu lög. En hvaða þýð- ingu hefur flótti frá hinu óum- flýjanlega? Ég fór í frakkann, setti á mig hattinn og gekk til móts við hann. ,,Það er inflúenzan," sögðum við báðir jafnsnemma. En það var ekki hægt að tala um inflúenzu nema takmarkað- an tíma; við höfðum ekki gengið langan spöl út eftir ströndinni,
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.