Úrval - 01.10.1958, Blaðsíða 89

Úrval - 01.10.1958, Blaðsíða 89
ÁST OG GRÓÐUR ÚRVAJL Enginn litur, jafnvel ekki á vegg- fóðrinu á stigapallinum, sem einu sinni hafði verið með stórgerðu, silfurlitu og kaffihrúnu mynztri, var lengur sjáanlegur. Tíminn, rykið og engisprettur hersins höfðu máð hann út. Þegar hann leit við og horfði nið- ur stigann brá honum að sjá hana svo unga og yndislega, með bleikan kamelíuvöndinn i höndunum í þessu umhverfi. Enn einu sinni fann hann ástríðuna hríslast um sig, samfara dálítilli óþolinmæði. Hún leit upp. Það sázt greinilega á svip hans, hvernig homun var inn- anbrjósts, og hún sagði: „Er nokkuð að?“. ,,Nei,“ sagði hann. „Það er ekkert að.“ Það var bæði tilgangslaust og bjánalegt að vera að þramma um auð, rykfállin gólfin, fara úr einu auðu herbergi í annað. Það var ekk- ert á því að græða og hann varð stöðugt óþolinmóðari. Hversu mjög sem hann þráði að kyssa hana, þá gat hann ekki gert það í þessu um- hverfi eyðileggingar og niðurníðslu, ekki í brotnum stiganum, ekki í rykmettuðu lofti dauðrar veraldar. Honum létti þegar þau komu í hinn enda hússins, þar sem herberg- in voru minni og vissu út að garð- inum. Hann hafði steingleymt her- bergjaskipuninni, en þarna hafði þjónustufólkið búið áður fyrr. Allt í einu opnaði hún einar dyrnar og hrópaði: „Það eru húsgögn hérna inni. Rúm og fleira —" „Einkennilegt," sagði hann. „Það getur ekki verið. Hamingjan góða!“ 1 herberginu var legubekkur, stóll og lítið borð, og smáábreiða á gólf- inu. Franski glugginn sneri út að svölunum með járnriði. Hann stóð forviða í gættinni andartak, en svo mundi hann eftir öllu. Hér höfðu brunaverðir haft að- setur á stríðsárimum, þegar loftá- rásirnar dundu yfir, hérna höfðu þeir skyggnzt um eftir óvinum, hitað sér te og sofið. Af svölunum var gott útsýni yfir garðinn, auð gróðurhúsin og úteftir dalnum. Hann mundi eftir þvi öllu: stiganum á þakinu, vatnsfötunum, skóflimum, sandpokunum og sandinum. Ein- kennilegt hvað maður gat verið gleyminn. Hann hafði meira að segja sjálfur haft slökkvidælu og sjö eða átta æfða menn og það höfðu verið haldnar brunaliðsæfingar. Honum hafði þótt bara gaman að því, Hann opnaði franska gluggann og horfði nokkra stund niður í garðinn, þar sem sedrusviður, netlur og þistill óx hvað innan um annað. Glugginn vissi mót vestri, og nú streymdu hlýir sólargeislarnir inn í herbergið, þrungnir gróðurangan. Þegar hann sneri sér við, til þess að segja stúlkunni frá herberginu, legubekknum og brunavörðunum, sá. hann að hún stóð rétt fyrir aftan hann og var að horfa yfir dalinn. Enn einu sinni varð höfuðklúturinn þess valdandi að honum rann í skap og enn tók hún eftir svipbrigðunum á andliti hans. „Hvað er að —?“ „Það er bara klúturinn," sagði hann. 87
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.