Úrval - 01.10.1958, Blaðsíða 41

AFRIKUDAGAR
Úr bókinni „Grosz ist Afrika“,
eftir A. E. Johann.
Höfundurinn ferðaðist um þvera og endilanga Afríku árið 1955,
alls um 50.000 km leið, til þess að kynnast háttum og siðum þeirra
sem byggja álfuna svörtu, eða hina „þeldökku systur Evrópu“ eins
og hann kallar liana í undirtitli bókarinnar. Kaflinn sem hér birtist
segir frá merkilegum sið hjá Úkúanjama þjóðflokkinum þegar ung-
ar stúlkur hljóta þroskavígslu sína, eru teknar í tölu fullþroska
kvenna.
EG var sá lukkunnar pamfíll
að eiga þess kost að dvelj-
ast sem gestur hjá Úkúanjama-
þjóðflokknum um það leyti, sem
ungu stúlkurnar héldu Efún-
dúlahátíðina til að vígjast inn í
nýtt líf sem fullvaxta konur.
Þessi athöfn á ríkan þátt í
fólkinu, enda stærsta og veiga-
mesta hátíðin, sem fram fer á
meðal þess. Allra athygli bein-
ist að ungu stúlkunum, sem nú
eiga að stíga hið örlagaríka
spor og þeim furðulegum þraut-
um, sem þær verða að yfirvinna,
áður en litið er á þær sem full-
vaxnar konur, nægilega þrosk-
aðar til að giftast heitmanni
sínum, er þær elska.
Það var á síðustu árunum
fyrir stríðið, að ég sá Efúndúla
í fyrsta sinn hjá Úkúanjama-
fólkinu, og það verður mér ó-
gleymanlegur tími. Það átti þá
enn einu sinni fyrir mér að
liggja að sjá hina gömlu, ó-
sviknu Afríku, hlusta á trumbu-
sláttinn eins og hann hafði dun-
að um skóga og sléttur álfunnar
svörtu frá örófi alda og horfa
á bjarmann frá flöktandi bál-
inu leika um svitastorkna lík-
ami dansendanna, svellandi
brjóst þeirra, mjúkar axlir og
vaggandi mjaðmir. Ég gat horft
í dökk, starandi augu þessara
Afríkubarna, sem dönsuðu eins
og dáleidd klukkutímum saman
við tilbreytingarlausa tóna
hljóðfæranna og dynjandi undir-
spil trumbunnar, fyrst í óstjóm-
legri hrifningu, síðan máttvana,
nær dauða en lífi af þreytu.
Ung stúlka, sem ekki hefur
gengið gegnum hreinsunareld
Efúndúlunnar, má ekki eignast
barn. Ef það kemur fyrir, ger-
ist sami sorgarleikurinn og víða
annars staðar, því að jafnvel
í hinu fjarlæga Ambólandi taka
39