Úrval - 01.10.1958, Blaðsíða 99

Úrval - 01.10.1958, Blaðsíða 99
ÁST OG GRÓÐUR ÚRVAL, var hitt, að hún hefði komið, en væri farin aftur. En það kom aldrei fyrir. Hún lá þarna alltaf og beið og virtist una sér vel; kampavínsflöskurnar stóðu í einni brunaliðsfötunni, en höfðu ekki verið opnaðar; hún var ýmist að lesa eða lá í hálfgerðu móki; líkami hennar varð stöðugt brúnni eftir þvi sem leið á sumarið, og hitinn hélst fram í september. Hvað hafði hún kallað hann? Grasguð? Jæja, það var að sumu leyti réttnefni. Það var ef til vill dá- góð lýsing á honum. En það var hún, sem í raun og veru var miklu líkari §■7330. Hún var ímynd sumarsins. Hún hafði verið jafn fullkomin og yndisleg, jafn stöðug og áreiðanleg, og alltaf jafn falleg, allt frá því er hann hitti hana fyrst kvöldið góða, þegar eikin var að blómgast og næturgalinn söng yfir bláklukkunum, þegar þau höfðu verið sammála um að sumarið mundi verða skemmti- legt, eins og það raunar varð. En allt í einu hætti sumarið að vera skemmtilegt í hans augum. 6. Það var einn sólheitan september- dag að hann kom frá London, og ók dálítið um landareignina, eins og hann gerði oft, áður en hann fór heim. Það var svo heitt að hann tók af sér hattinn og fór úr jakk- anum, þegar hann ók eftir skógar- götunni. Það var komið fram í sept- ember, en það var sama heiðríkjan og hitinn eins og í júlí. Fólk var alltaf að segja, að það myndi ekki eftir öðru eins sumri. Aðrir sögðu, að það minnti þá á annað sumar, þegar allir pollar þornuðu, eða á annað, þegar korn- bruni var algengur og menn urðu að lóga nautgripunum vegna vatns- skorts. Það var eins og sumarið ætlaði aldrei að taka enda. Á býlunum, sem hærra lágu og þar sem jarðvegurinn var sendinn, sá hann vatnsvagna á ökrunum. Neðar tóku við móar, sem voru rauð- ir af lyngi. Á þeim slóðum var sex feta þykkt mólag. Hann hafði aldrei getað notfært sér móinn; og þennan dag tók hann eftir því, að það var kominn eldur í hann. Hann stanzaði bílinn og fór út, og í sama bili kom einn af verkamönn- unum hans akandi á reiðhjóli eftir veginum. Hann nam lika staðar og bar höndina upp að húfunni. „Það er enn kviknað í mónum, herra", sagði hann. „Já.“ „Það logar í honum í nokkrar vik- úr, herra. Ómögulegt að slökkva." „Nei.“ „Ég man eftir því hvernig hann brann 1921, herra. Hann brann hálft sumarið. Eldurinn er undir yfirborð- inu.“ „Það er gallinn," sagði hann. „Alveg rétt, herra. Þó að maður haldi að manni hafi tekist að slökkva, þá er það misskilningur. Eldurinn logar áfram. Hann logar niðri í jörðinni, þar sem maður get- ur ekki séð hann.“ Hann svaraði engu., Þeir horfðu stundarkorn á reykinn, sem liðaðist hægt yfir rauðbrúnar burkna- og lyngbreiðurnar, sem voru alsettar 97
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.