Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 29.11.1952, Síða 32

mun þó gefa nokkra hugmynd um þaS, að við margt er
að stríða, og eru það ýmis úrlausnarefni, er þingið mun
taka til meðferðar. En sízt af öllu ættum við forystu-
mennirnir að taka það illa upp, þótt fundið væri að of
litlum störfum, og að það sé harmað, að ekki skuli
árangurinn vera betri af baráttunni. Þeir, sem hafa
mikinn áhuga, góðan vilja og hafa sýnt í verki, dug,
djörfung og fórnfýsi, hafa ekki einungis rétt, heldur
beinlínis skyldu til þess að gagnrýna og brýna til
ótrauðari baráttu. Slík gagnrýni og hvatning er öllum
nauðsynleg, og er vissulega ástæða til þess að henni
sé beitt. Forystumenn flokksins eiga ekki að vera nein
gpð á stalli, sem húrrað sé fyrir og klappað tímum
saman, heldur trúnaðarmenn, sem hafa skyldur við
góð málefni.
Allt það, sem aflaga hefir farið, og það, sem skortir
á djarfa sókn, dug', áhuga og atorku, á að vera hvatning
til þess að bæta úr og gera betur. Okkur getur greint
á um starfsaðferðir og' jafnvel einstök mál. En öll erum
við raunverulega sammála um það, að það beri að
vinna vel, en umfram allt erum við á einu máli um
öll höfuðatriði, um það hugmyndakerfi, er safnað hefir
mönnum saman til myndunar Alþýðuflokksins, og hefir
allt frá upphafi verið hirin rauði þráður flokksins, en
það er jafnaðarstefnan á vegum lýðræðisins. Það er
sannfæringin um ágæti þessarar stefnu og um framtíð
hennar, er tengir okkur öll saman í órofa heild. Látum
þá menn í öðrum flokkum, eða utan flokka, er tala um
ágæti sósíalismans, en afneita hans krafti, eina um sínar
varajátningar. Og við skulum láta okkur í léttu rúmi
liggja, þótt einstaka menn utan okkar raða, og jafnvel
flokkar, telji sig hafa skoðun og stefnu, sem í samræmi
30