Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 29.11.1952, Qupperneq 56

syni hafði tekizt að vinna með fádæma vinsældum sín-
um og persónulegum töfrum, auk þess sem andstæðing-
um Alþýðuflokksins hafði tekizt að koma ár sinni betur
fyrir borð en áður. Frambjóðandi Alþýðuflokksins hlaut
mikið fylgi og er það mjög greinilegt, að um harðsnúinn
hóp er að ræða, sem allar líkur benda til að megi
styrkja og efla á þann veg, að hann geti síðar gengið
með sigur af hólmi.
Ég skil það vel, að margur bjartsýnn, áhugasamur og
góður flokksmaður hafi orðið fyrir vonbrigðum við úr-
slit aukakosninganna. Allir viljum við, sem flokkinn
fyllum, sem mestan frama hans og framgang, og sumir
kunna að vera óþolinmóðir og finnst seint sækjast. Ef
unnt væri með rökum að kenna málefnum flokksins,
stefnu hans og starfsaðferðum eða þróttleysi um, er það
sjálfsagt og ekki sízt verkefni þinganna að finna ráð til
úrbóta. Ég' hefi sjálfur þá sannfæringu, að málefni
flokksins og túlkun þeirra ættu að endast til þess að
afla flokknum fylgis. En oft er vissulega við ramman
reip að draga í því efni að koma málefnum flokksins
nægilega á framfæri meðal alþjóðar. Flokkurinn á við
mikinn og alvarlegan fjárskort að búa. Hann hefir enga
auðjarla eða stórar og ríkar stofnanir til þess að leggja
fram fé. Megin hluti flokksmanna er hlaðinn störfum
til þess að vinna fyrir sér og sínum og getur fáum tímum
fórnað og ennþá síður fé. Hvíla því framkvæmdir,
áróður og vinna í flokksþágu á of fáum mönnum. Það
gerir oft erfitt um vik.
En þó að seint sækist og seinna en óskir áhugamanna'
hníga að, er samt sannarlega ekki ástæða til þess að
láta óþolinmæði hlaupa með sig í gönur. Þvert á móti
er þá það ráð eitt sigurvænlegt að treysta böndin og
54