Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 29.11.1952, Qupperneq 59

að stjórnarflokkarnir myndu fylgja því forsetaefni, er
ráðherrarnir kæmu sér saman um. A hinn bóginn var
það ljósara, eftir því, sem tímar liðu fram, að fjöldi
manna úr öllum lýðræðisflokkunum, hefðu ákveðinn
augastað á Ásgeiri Ásgeirssyni sem forsetaefni. Meðal
Alþýðuflokksmanna var vart rætt um annan.
Liðu svo stundir, og innan ríkisstjórnarinnar stóð lát-
laust þóf, og mun því hafa verið mest fram haldið af
Framsóknarráðherrunum, að velja ætti sem forsetaefni
mann úr röðum góðra embættismanna, er ekki hefðu
haft sig mikið í frammi í stjórnmálum. Báru ráðherrar
beggja stjórnarflokkanna fram tillögur um menn af
sinni hálfu, sem ekki náðist samkomulag um. Innan
Sjálfstæðisflokksins fóru að heyrast ákveðnar raddir
um framboð til forsetakjörs af flokksins hálfu, og voru
þá einkum tilnefndir formaður flokksins, Olafur Thors
eða bróðir hans Thor Thors sendiherra. Til þessara
manna beggja mun hafa verið leitað, en þeir að lokum
neitað að verða í kjöri.
Fulltrúar Alþýðuflokksins leituðu að fyrra bragði
eftir því við forsætisráðherra, að reynt yrði sem víðtæk-
ast samkomulag um framboð, og bentu þá á það, sem
þeir töldu staðreynd, að Ásgeir Ásgeirsson nyti mikils
fylgis í öllum lýðræðisflokkunum, og væru mestar líkur
til þess, að hann gæti orðið sameiningartákn mikils hluta
þjóðarinnar. Forsætisráðherra vildi halda málinu til
samninga innan ríkisstjórnarinnar og taldi sig ekki geta
sagt neitt ákveðið. En þegar það kvisaðist, að vel gæti
svo farið, að Sjálfstæðisflokkurinn byði fram sérstakt
forsetaefni af sinni hálfu, óskaði forsætisráðherra eftir
viðtali við nefnd Alþýðuflokksins, og var með hon-
um í þeim umrgeðum Vilhjálmur Þór forstjóri. Engin
57