Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 29.11.1952, Qupperneq 66

legið í þagnargildi, heldur hafi þvert á móti verið
að því unnið að koma þeim á framfæri, og á þann veg
leitazt við að gera mönnum ljóst, í hverju umbótastefna
flokksins sé fólgin. Hitt er svo annað mál, eins og rakið
hefir verið, að við ramman er reip að draga, og að hin
sameinuðu íhaldsöfl hafa að mestu leyti staðið sem
múrveggur gegn umbótatillögunum. En því fer samt
víðs fjarri, að ástæða sé til þess að æðrast eða gefast
upp, þó örðugt sé um skeið. Alþýðuflokkurinn hefir
fyrr þurft að berjast við harða og óvægna andstöðu, og
með þeirri baráttu hefir honum tekizt, þegar tækifærin
hafa verið notuð vel, að sækja fram og vinna bæði
varnar- og sóknarsigra. Og svo mun áfram verðar Þetta
flokksþing mun nú eins og áður marka stefnu flokks-
ins á skýlausan hátt. Og ég efast ekki um, að sú stjórn,
sem flokksþingið velur og þeir þingmenn, er kjörnir
verða fyrir flokkinn í næstu kosningum, muni áfram eins
og áður berjast fyrir málefnum flokksins. Við efumst
n engin um, að stefna flokks okkar sé til ótvíræðra heilla
fyrir íslenzku þjóðina, og þessvegna sé okkur bæði
skylt og rétt að leggjast öll á eitt um að berjast fyrir
henni með drengskap og þeirri trú og sigurvissu, er
góður málstaður skapar talsmönnum sínum.
Af fortíð og fenginni reynslu er alltaf hægt að læra.
Það munum við öll gera. En örðugra er alltaf að sjá,
hvað framtíðin muni bera í skauti sínu. Eitt er þó
víst og áreiðanlegt, að útlit er eins og stendur uggvæn-
legt fyrir allan almenning, og segja má að mörgu leyti
um andstæðingana, að sækjast sér um líkir. Þó er það
engum vafa undir orpið, að almenn óánægja ríkir meðal
fólksins í landinu út af því ástandi, sem nú ríkir, og að
verulegu leyti á rót sína að rekja til stjórnarstefnunnar.
64