Úrval - 01.03.1965, Síða 101

MAÐUR ALDAIUNNAli
99
ar honum var boðin sokkabands-
orðan sagði hann: „Hvers vegna
ætti ég að taka við Sokkabands-
orðunni frá Hans Hátign, þegar
þjóðin hefir þegar veitt mér Stíg-
vélasparksorðuna ?“
— Robert Lewis Taylor.
LEIÐTOGI STJÓRNAR-
ANDSTÖÐUNNAR
Churchill gerðist leiðtogi stjórn-
arandstöðunnar næstu fimm at-
burðarík ár og gaf sér þá lausan
tauminn, hvað snerti aðfinnslur og
ávítur, sem voru kímni blandaðar
og einnig hæðni, stundum biturri.
— J. G. Lockhart.
Þegar meðlimir Verkamanna
flokksins gripu stöðugt fram í ræð-
ur hans með hæðnishrópum, þá
gerði hann dæmigerða athugasemd
samkvæmt viðteknum erfðavenjum
neðri málslofunnar: „Snarkið í
þyrnum undir pottinum truflar
mig ekki.“
Hugh Gaitskell, eldsneytis- og
orkumálaráðherra, hvatti eitt sinn
til þess, að þjóðin baðaði sig sjaldn-
ar, svo að spara mætti meiri kol.
Þess háttar ráðleggingar gat
Churchill ekki látið afskiptalausar,
heldur fann sig knúðan til þess að
gera viðeigandi athugasemdir.
„Þegar ráðherrar tala í þessum
dúr,“ sagði hann, „þarf hvorki for-
sætisráðherrann né vinir hans að
veltta því fyrir sér, hvers vegna
lyktin af þeim verður nú sifellt
verri. Ég hef jafnvel spurt sjálfan
mig, þegar ég hef velt þessu fyrir
mér, hvort þér, hæstvirti forseti,
mynduð viðurkenna orðið „lúsa-
blesar“, sem viðeigandi þinglegt
orð til lýsingar á stjórninni, svo
framarlega sem orð það væri ekki
notað i þeirri merkingu orðsins,
er lýsir fyrirlitningu á skapgerð við.
komandi, heldur eingöngu í bók-
staflegri, eiginlegri merkingu orðs-
ins.“
— Geoffrey Williams og Charles Roetter.
Á sviði utanríkismála höfðu orð
hans enn meiri áhrif en orð nokk-
urs annars manns i Englandi og ef
til vill öllum hinum frjálsa heimi.
Ræðunni, sem hann hélt i Fulton í
Missourifylki árið 1946, má líkja
við nokkurs konar heimsstjórn-
málaleg vatnaskil. Hún bar vott um,
að það var að byrja að myndast
skilningur á því, að kalda stríðið
væri hafið.
— Richard Armstrong.
Allt frá Stettiri við Eystrasalt
til Trieste við Adríahaf hefur járn-
tjald fallið yfir meginlandið. Að
b'aki þess eru allar höfuðborgir
hinna fornu ríkja Mið- og Austur-
Evrópu, og þjóðir þessara landa
eru innan þess svæðis, sem ég verð
að kalla Sovét áhrifasvæði. Þetta
er vissulega ekki sú frelsaða Evr-
ópa, sem við börðumst fyrir að
skapa og endurreisa.
Ég trúi því ekki, að Sovét-Rúss-
land óski eftir stríði. Það, sem þeir
óska eftir, eru ávextir striðsins og
sífelld útþensla valds síns og kenn-
inga. Eftir kynni mín af rússnesk-
um vinum okkar og bandamönn-
um er ég sannfærður um, að það er
ekkert, sem þeir dást eins innilega
að og mátturinn, og það er ekkert