Úrval - 01.03.1965, Page 109

MAÐUR ALDARINNAR
107
fremur hafði frú Neville Chamber-
lain verið sýnd sú tillitssemi að
vera boðið þangað, ekkju þess sið-
asta af þeim fimm forsætisráðherr-
um, sem Churchill hafði starfað
fyrir.
— Lewis Broad.
Það var ekki fyrr en síðdegis
næsta dag, að orðrómurinn um, að
hann hefði sagt af sér, varð að
fullri vissu. Hurðin á húsinu nr.
10 við Downingstræti opnaðist, og
út kom Churchill í svörtum frakka
með gljáandi liatt, með göngustaf,
prýddan gullhandfangi, í rennilæst-
um skóm og með vindil í munn-
inum. Að baki honum stóð Clemen-
tine brosandi i dyragættinni. Hann
veifaði hatti sínum, er fólk hrópaði
húrra fyrir honum, steig upp i bíl
sinn og ók til Buckinghamhallar.
Klukkan 12 mínútur yfir 5 ók hann
þaðan aftur. Fólk, sem hafði safn-
azt þar saman fyrir utan hallar-
hliðin, var einltennilega þögult, en
svo var sem það væri gripið skyndi-
legu æði. Það þrengdi sér í áttina
til bílsins, hrópaði og söng: „Því
hann er ágætismaður!“ Þegar
klukkan var 12 mínútur yfir 5,
barst opinber tilkynning frá Buck-
inghamhöll þess efnis, að hann
hefði sagt af sér.
Sólin brauzt fram úr skýjunum,
er hann ók inn um hliðið á Chart-
wellóðalinu. Þar var hópur manna
saman kominn til þess að heilsa
honum, og flest af þvi fólki hafði
beðið þar allt frá hádegi. Hann
hrópaði til fólks þessa: „Komið inn
í garðinn, komið þið öll, og sjáið
gullfiskana mína!“ Þegar hann var
spurður að þvi, hvort hann vildi
koma á framfæri nokkrum skilnað-
arorðum sem forsætisráðherra,
brosti hann og sagði síðan: „Já
.... það er alltaf indælt að koma
heim.“
— Jack Fishman.
Fólk hafði velt vöngum yfir því,
hvernig hann myndi nú eyða æv-
inni. Hvernig átti maður, sem fór
úr æðstu stöðu ríkisins, eiginlega
að haga lifi sínu? Átti hann að
leika hlutverk hins aldna, vitra
stjórnmálamanns, sfenda frá sér
véfréttir úr fjarska og valda þann-
ig vandræðum meðal eftirmanna
sinna og varpa ef til vill skugga á
frægð sina? Eða átti hann að draga
sig algerlega í hlé? Hann kaus
hvorugan kostinn. Það er einkenn-
andi fyrir hann, að hann kaus að
verða þingmaður áfram, Churchill
þingmaður. Hann var umfram allt
maður neðri málstofunnar.
Sæti hans þar var hornsætið á
frambekknum neðan við gangveg-
inn, næst ráðherrum krúnunnar,
en ekki við hlið þeim. Og þar sat
hann, glæstasta skrautfjöðrin í hatti
neðri málstofunnar.
— Lewis Broad.
Þegar þau Sir Winston og Lafði
Churchill fóru i samkvæmi og aðrar
heimsóknir til Lundúna, söfnuðust
Lundúnabúar saman, hvar sem
þau fóru, og liylltu þau. Stundum
fóru þau í Old Vic-leikhúsið til
þess að sjá Laurence Olivier eða