Úrval - 01.11.1965, Blaðsíða 103

Úrval - 01.11.1965, Blaðsíða 103
MAÐURINN, SEM ENGINN ÞEKKIR 101 að dveljast hjá sér og hann var um kyrrt hjá þeim í tvo daga. Þetta atvik bregður ljósi yfir leyndardóminn mikla — hvernig trúarbrögð, sem áttu upptök sín í afskekktu héraði lítils lands, gátu breiðzt út um heiminn á svo skömm- um tíma. Þessi trúarbrögð urðu ekki sigursæl vegna þess að það væri þörf fyrir nýja trú. Astæðan var sú, að Jesús vissi hvernig hann átti að vekja athygli hinna áhugalausu og hann kenndi lærisveinum sínum þessa list. Allar samræður Jesús eru þess virði að þær séu íhugaðar gaum- gæfilega. Dag nokkurn, þegar hann gekk fram með Galíleuvatni, sá hann tvo fiskimenn, sem hann vildi gera að lærisveinum sínum. Þeir voru að leggja dragnet og ræddu um aflabrögð og annað, er snerti starf þeirra. Hvernig ávarpaði Jesús þessa fiskimenn? Hann sagði við þá: „Komið og fylgið mér, og ég mun láta yður verða mannaveiðara." Veiða. . . mannaveiðarar — það var ný hugmynd. Hvað átti hann við? Þetta var forvitnilegt. Hann sat uppi í brekku nokkurri og frjósamt landið blasti við. Margir af tilheyrendum hans voru bænd- ur. Hann sagði þeim dæmisöguna um sáðmanninn: „Sjá, sáðmaður gekk út að sá. Og er hann var að sá, féll sumt við götuna, og fugl- arnir komu og átu það upp . . . “ Höfðu áheyrendur áhuga á sög- unni? Þessi kennimaður var ekki ófróður um erfiðleika bændanna, hann vissi að krákurnar átu korn- ið á ökrunum. Það sakaði ekki að hlusta á hann dálítið lengur.... Jesús vissi líka vel, hvernig hann átti að bregðast við mótbárum, enda þótt hann forðaðist deilur. Hann tryggði oft málstað sínum sigur með einni spurningu. Farísearnir höfðu lagt gildru fyrir hann. Hvíldardag nokkurn komu þeir með mann, sem hafði visna hönd, og létu hann bíða í musterinu, unz Jesús kæmi. Ef Jesús læknaði hann, mundi það vera brot á lög- málinu, því að það bannaði alla starfsemi á hvíldardegi. Jesús skildi strax, hvað var á seyði, en hann lét það ekki aftra sér. Hann sagði við manninn: „Réttu fram hönd þína.“ Farísearnir þyrptust að, því að þeir töldu víst, að Jesús væri að falla í gildruna, sem þeir höfðu lagt svo kænlega. En hann spurði þá: „Mundi sá vera nokkur á meðal yðar, er á eina sauðkind, að hann taki ekki í hana og dragi hana upp úr, hafi hún á hvíldardegi fallið í gryfju? Hve miklu er nú maðurinn meira virði en sauðkind!" Hann beið eftir svari, en þeir þögðu. Faríseunum var ljóst, að ef þeir héldu því fram að lögmálið bannaði að vinna góðverk, þá var virðing þeirra og álit í hættu. Þeir gengu út og báru saman ráð sín Þáu þrjú ár, sem Jesús starfaði opinberlega, varð honum aldrei orðfátt og hann bar ávallt sigurorð af andstæðingum sínum. Allir gátu náð tali af honum — á markaðstorg- inu, í musterinu og á strætum úti. Það varð eins konar íþrótt lærðra og fyndinna manna að etja kappi við hann. Farísearnir reyndu það og hinir skriftlærðu reyndu það, en
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.