Úrval - 01.02.1971, Side 12

10
ÚRVAL
vegna mátti búast við því, að hann
missti einhvern tíma algjörlega
stjórn á sér,“ segir dr. Ziporyn. At-
ferli manna og hegðun er eins líf-
fræðileg og öndun eða melting.
Þekking okkar á atferlinu er samt
ekki eins víðtæk og á önduninni og
meltingunni, en það breytir samt
engu.
Ekki er hægt að segja að sjónar-
mið þessi séu algeng, en þó sýna
vísindamenn þeim æ meiri áhuga.
Þeir beina nú rannsóknum sínum
mjög í þá áttina að kanna hinar
líffræðilegu orsakir ofbeldis og
rannsaka í því sambandi erfða-
stofnana, efnaskipti líkamans, heila-
skemmdir og heilasjúkdóma með
það í huga, hvort þessi atriði eiga
einhvern þátt í ofbeldishneigð
manna.
Hingað til hafa rannsóknir á of-
beldishneigð mannsins verið nær
eingöngu stundaðar af sálfræðing-
um og félagsfræðingum, og þeir
hafa haldið því fram, að hún ætti
að mestu leyti rætur sínar að rekja
til áhrifa frá uppeldi og umhverfi.
En nýjustu rannsóknir hafa sýnt,
að hinar líffræðilegu orsakir of-
beldis eru ekki síður fyrir hendi
en þær sálrænu og félagslegu.
Einn vísindamanna segir m. a.:
„Þegar ég rannsaka fólk, sem alizt
hefur upp við mjög óheppilegar að-
stæður, furðar mig á því, hve fá-
ir hafa leiðzt út í ofbeldi og glæpi.
Auðvitað hefur umhverfið, sem
einstaklingurinn elst upp í, mikið
að segja, en þegar ég athuga fólk,
sem á sér langa sögu ofbeldis og
glæpa, hefur það vakið eftirtekt
mína, að margir hafa orðið fyrir
einhverjum skemmdum á heila.
Sá þáttur í sambandi við rann-
sóknir á ofbeldishneigð sem er
langmikilvægastur, en samt vanda-
samast að kanna, eru gallaðir og
vanskapaðir erfðastofnar og áhrif
þeirra á ofbeldishneigð mannsins.
í frumum hvers einstaklingsins eru
oftast 23 erfðastofnar, sem ákvarða
andlega og líkamlega byggingu
hans. Til þessa hefur athygli vís-
indamanna nær eingöngu beinzt að
erfðastofnum kynfrumanna.
Rannsóknir' á erfðastofnum kyn-
frumanna fengu byr undir báða
vængi fyrir nokkrum árum, þegar
það kom í ljós, að tveir afbrota-
menn, sem framið höfðu mjög
óhugnanlega kynferðisglæpi, höfðu
einn auka Y erfðastofn í frumun-
um. (Venjulegur maður hefur einn
X erfðastofn og annan Y í kyn-
frumunum. Venjuleg kona hefur
hins vegar tvo X erfðastofna). —
Þessar niðurstöður urðu til þess,
að nokkrir vísindamenn settu fram
þá kenningu, að karlmenn, sem
höfðu einn auka Y erfðastofn, væru
mjög hneigðir til ofbeldisverka og
einnig líklegir til að fremja kyn-
ferðisglæpi.
Við nánari rannsóknir reyndist
kenning þessi ekki alls kostar rétt,
því það hefur komið í ljós, að flest-
ir glæpamenn hafa eðlilegan fjölda
erfðastofna í kynfrumunum. Þá er
ekki vitað til, að þeir menn, sem
vísindamenn vita að hafi einn X og
tvo Y erfðastofna, hafi framið
nokkra glæpi. Það er aðeins örlítið
brot af öllum kynferðisglæpamönn-
um, sem hafa annað hvort auka Y
eða X erfðastofn.