Úrval - 01.02.1971, Side 22

20
ÚRVAL
að ástæða eða skýring væri gefin.
Maður einn sagði við mig: „Faðir
minn var alltaf vanur að segja:
„Við sjáum nú til.“ Brátt komst ég
að því, að þetta þýddi sama og
„nei“, en bara án þess að nokkur
ástæða væri gefin fyrir neitun-
inni.“
.... Foreldrar geta gætt þess að
halda við ýmsum fjölskyldusiðum
og venjum. Ýmislegt slíkt, sem
virðist ekki svo mjög mikilvægt að
dómi fullorðinna, getur verið geysi-
lega mikilvægt í augum barnsins.
Gönguferð í skóginum fyrsta vor-
daginn, fjölskyldumáltíð á afmæl-
isdegi einhvers . . . þetta hefur oft
mikla þýðingu í augum barns eða
unglings miklu lengur en við álít-
um. Við höldum kannske, að hann
eða hún láti sig slíkt engu skipta
framar, en hið gagnstæða er oft
staðreyndin.
.... Foreldrar geta hugsað til eig-
in bernsku og dvalið við eigin
bernskuminningar. Við að minnast
atburða, sem höfðu mikil áhrif á
þá, geta foreldrar fundið vegvísa,
sem geta hjálpað þeim til þess að
móta framtíðarminningar eigin
barna.
.... Og foreldrar geta einnig með
eigin verknaði og orðum fengið
börnin til þess að skynja tilfinn-
ingar og reynslu, sem á vegi þeirra
verður. Við getum veitt þeim
minningar, sem stuðla fremur að
hugrekki en ótta. Við getum veitt
þeim minningar, sem ala hjá þeim
heilbrigða ævintýralöngun fremur
en að stuðla að því, að þau dragi
sig í hlé gagnvart nýju fólki og
nýju umhverfi. Við getum veitt
þeim minningar um mannlega hlýju
og ástúð fremur en rígskorðaðan
stirðleika eða tilfinningakulda. Við-
horf þau og tilfinningar, sem ein-
kenna alla afstöðu einstaklingsins
til lífsins, eiga einmitt upptök sín í
slíkum minningum.
Þegar ég dvaldi suður á Pálmaströnd í Floridafylki í fyrravetur, ók ég
vinkonu minni til sjúkrahúss eins nokkrum sinnum í viku, en þar fékk
hún meðhöndlun. Ég ók henni þangað í Rolls-Royceinum hennar. Við
sluppum alltaf út af sjúkrahúsinu aftur, áður en gjaldmælistiminn var
útrunninn. En okkur brást bogalistin dag einn. Meðhöndlunin hafði tekið
iengri tíma en venjulega, en, samt var gjaldmælirinn enn í fullum gangi,
þegar við komum út. Og ihann sýndi að við áttum enn eftir ónotaðan
talsverðan tíma.
Það hafði verið stungið bréfmiða í aðra þurrkuna. Á honum stóðu
þessi orð: „Ég íók eftir því að gjaldmælirinn var alveg kominn á núll.
Afsakið, en ég endurnýjaði tímann með 10 centa peningi. Það er ekki
hægt að láta lögregluna óprýða ósvikinn Rolls-Royce með sektarmiða,
eða finnst yður það?“ Undir bréfinu stóð svo: Enskur heimilisþjónn, sem
átti leið fram hjá.
Harry F. Lyons