Úrval - 01.11.1971, Page 13

CHARLES LINDBERGH AFTUR í SVIÐSLJÓSIÐ
11
bær í Little Falls í Minnesota —
og þekkja til þeirra drauma sem
hann dreymdi þar. Núna er hið veg-
lega bjálkahús ríkiseign, en Lind-
bergh og íleiri úr fjölskyldunni,
gáfu Minnesota-ríki 110 ekrur lands
og kölluðu það Charles A. Lind-
bergh, State Park (nefnt eftir
föður Lindberghs). „Ég var alinn
upp í mjög nánu sambandi við nátt-
úruna,“ segir hann. „Ég minnist föð-
ur míns, og sagnanna hans úr hans
eigin æsku, þegar skógarnir voru
fullir af dýrum, og himininn varð
stundum „svartur af öndum“. Auð-
vitað var þetta ekki svona lengur,
jafnvel ekki þegar ég var mjög
ungur drengur og ég velti því oft
fyrir mér, hversu fljótt — á
skemmri tima en það tekur eina
kynslóð að vaxa úr grasi — veiði-
dýrin hurfu.“
Æska hans var full af undrum,
draumum og snemma sýndu sig frá-
bærir hæfileikar hans á tæknisvið-
inu. Hann ákvað það með sjálfum
sér, að til einskis stóð hugur hans
fremur en að verða flugkappi.
„Ég minnist þess að hafa legið í
grasinu, starandi upp í himinhvolf-
ið,“ sagði henn, „og ég hugsaði um,
hve stórkostlega gaman það hlyti að
vera að fljúga þarna uppi í skýjun-
um. Ég hugsaði ekki um hætturnar
eða spenninginn, heldur vildi ég
bara komast þangað upp.“ En hann
þráði einnig mjög að komast til Al-
aska, sem verkaði á hann eins og
dularfullt, æsandi land, helzti vett-
vangur gullæðisins. Hann ákvað
með sjálfum sér að hann skyldi
læra að fljúga, og fljúga síðan til
Alaska.
Haustið 1920, þegar hann var 18
ára, yfirgaf hann bæinn, og fór til
Wisconson að nema verkfræði í eitt
og hálft ár. („Einkunnir mínar voru
ekki sérlega góðar, en ég lærði að
skjóta 25 senta peninga úr útréttri
hönd vina minna á 50 feta færi“).
Síðan fór hann til Lincoln í Ne-
braska, og þar hófst flugmannsfer-
ill hans árið 1922.
Þá, eins og nú, breytti Lindbergh
af innri sannfæringu, tilfinningu.
Ef hann eitt sinn hefur eitthvert
verkefni, eða fær tilfinningu fyrir
einhverju er ekkert líklegra en
hann bíti sig algerlega fast í þá til-
finningu, Hann viðurkennir þessa
hneigð sjálfur, og segir, „ég er Svíi
með þverhaus." Það var til dæmis
eitthvað, einhver tilfinning, sem
gróf um sig innra með honum, lét
hann ekki í friði, fyrr en hann flaug
það heimsfræga flug sitt yfir At-
lantshafið árið 1927. Hann trúði því
að slíkt solo-flug ætti að fram-
kvæma, og að honum myndi takast
það. Hann er ekki þeirrar skoðunar
að hann hafi verið heppinn. (Hon-
um er meinilla við þegar Ameríkan-
ar uppnefna hann „Heppna-Linda"
(Lucky Lindy). Og það var önnur
sanufæring, sprottin innan frá
hjartarótum, sem skipaði honum að
berjast gegn þátttöku Bandaríkj-
anna í seinni heimsstyrjöldinni,
þóttist hann sannfærður um, að
vestræn menning myndi veikjast
mjög, bíða alvarlegan hnekki af
þeim átökum.
UMREIKANDI HIRÐINGI
Eftir árás Japana á Pearl Har-
bour, vissi Lindbergh hins vegar að