Úrval - 01.11.1971, Blaðsíða 16

14
ÚRVAL
aði aftur klukkan 1.30), og hann
varð leiður yfir því, að engir kálf-
ar fæddust á hans vakt.
Hann borðar mikið, og lýkur æv-
inlega af diski sínum, hvað svo sem
sett er fyrir hann matarkyns.
Húsmóðirin á nautabúinu, Susan,
hafði þegar hann kom, bakað helj-
arstóra brúntertu. Um það er hann
fór, hafði Lindbergh borðað meira
en helminginn af henni, og skolaði
kökunni niður með fjölmörgum
glösum af ferskri sveitamjólk. Hann
var eins og einn af fjölskyldunni,
spjallaði glaðvær við Land og Sus-
an, og afabörn sín tvö. Hann og
eiginkona hans, rithöfundurinn
Anne Morrow Lindbergh, eiga alls
tíu barnabörn — sex til viðbótar eru
börn haffræðingsins, Jon, sem býr
á eyju í Pudget Sound, en tvö
barnabörn hans eru börn Anne,
sem býr í Frakklandi.
SÍÐASTA VÍGLÍNAN
Það er langt síðan Lindbergh
uppfyllti æskudraum sinn um að
heimsækja Alaska, og reyndar fer
hann oft þangað, og reikar þá um
í næði milli snæviþaktra fjalla, þar
sem enn þrífst villt dýralíf.
„Alaska er raunar ennþá ókann-
að land,“ segir hann, „og þess vegna
er enn fyrir hendi tækifæri til að
friðlýsa enn stærra land, bjarga
ánum þar frá því að mengast og
vernda dýralífið. Jafnvel smávægi-
leg viðleitni á okkar tímum, mun
borga sig margfallt þegar tímar líða
fram.“
Lindbergh leggur áherzlu á þá
skoðun sína, að þjóðgarðar, friðlýst
svæði, séu ekki hvað sízt. til þess
gerðir, að vernda manninn, veita
honum bæði gagn og gleði —■ gleði
fiskimannsins, veiðimannsins. „Ég
hef ekkert á móti veiðum,“ heldur
hann áfram, „svo lengi sem dýra-
tegundir sem hætta er á að útrýmt
verði, séu friðaðar, svo lengi sem
drápstalan er lægri en fæðingar-
talan.“
Meðan Lindbergh var að ræða
við hóp manna, þeirra á meðal fyrr-
verandi innanríkisráðherra, Walter
Hickel og Jay Hammond, forseta
þingsins í Alaska, leiddist talið ófrá-
víkjanlega að leiðslunni — leiðslan
er pípuleiðsla ein, 800 mílna löng
sem á að flytja olíu frá Nort Slope
yfir túndruna og út í Valdez, sem
er ekki langt frá Anchorage. Lind-
bergh lét enga skoðun í ljósi á olíu-
leiðslu þessari, heldur hlustaði á
rök ræðumanna, með og móti, en
skaut inn spurningu við og við.
í þessu máli sem öðrum, sýndi
hann einstaka varfærni. Sem dæmi
um varfærni má nefna, að þegar
honum var fenginn bíll að láni í
Anchorage, gekk hann fyrst hring
kringum hann, athugaði vandlega
alla hjólbarðana. Síðan settist hann
við stýrið, spennti öryggisbeltið,
athugaði vandlega öll tæki mæla-
borðsins, fullvissaði sig um að ljós-
in væru í lagi, þótt bjartur dagur
væri og gekk úr skugga um að
hemlar væru í bezta lagi. Eftir að
hann setti bílinn í gang ók hann
hægt eftir ísuðum veginum, lét
hann þá skrensa sígandi, og athug-
aði, hvernig vagninn hagaði sér á
hálkunni. Síðan ók hann brott.
Þótt aðdáun manna á honum sé
greinileg, og næstum snertanleg