Úrval - 01.11.1971, Qupperneq 58

56
ÚRVAL
Suður-Afríkubúi á vegi okkar í
allri ferðinni, sem trúði því, að þeir,
sem með völdin fara, væru reiðu-
búnir að greiða aðskilnaðinn slíku
verði.
Þar að auki munu margir svert-
ingjar í Suður-Afríku aldrei viður-
kenna né sætta sig við „aðskildar
þróunarleiðir" í neinu því formi,
sem er nokkuð í líkingu við núver-
andi áætlun. Ríkisstjórnm hefur
lýst yfir því, að 87% alls lands
Suður-Afríku sé „hvítt land“, og er
þar um næstum öll þau landsvæði
að ræða, þar sem náttúruauðæfi eru
fyrir hendi. Mikill hluti þeirra 13%,
sem þá verða eftir, eru fjalllendi
eða svæði, sem hafa eyðilagzt af
uppblæstri og jarðvegseyðingu. Og
þessi 13% landsins eiga að nægja
sem heimili fyrir átta sérstakar af-
rískar þjóðir. Jafnvel afturhalds-
samir hvítir Suður-Afríkubúar lýsa
yfir því alveg afdráttarlaust, að
þessi áætlaða landskipting sé alveg
fáránleg. En enginn er reiðubúinn
til þess að lýsa yfir því, hvaða hluta
hinna „hvítu landssvæða" ætti að
taka af hvíta fólkinu og afhenda
svertingjunum.
BREYTINGAR í AÐSIGI?
Okkur varð það augljóst í þessari
ferð okkar, að það er ekki líklegt,
að svertingjar í Suður-Afríku rísi
upp gegn kúgun þessari, meðan nú-
verandi kynslóð er við líði, og
kannski ekki næstu hundrað árin.
Kúgunin er of mikil til þess, að
slíkt megi gerast. Allt vinnur gegn
því, hið ógnvænlega og smásmugu-
lega eftirlit, sem yfirvöld lögreglu-
ríkisins hafa með öllum þegnum
sínum, og njósnarar og svikarar af
öllum kynþáttum og litarháttum.
Og skyldi nú hin harðýðgislega
stjórn bila á einhvern hátt og slík
uppreisn hefjast, mundi ríkisstjórn-
in óðara brjóta hana á bak aftur
með því að brytja niður svertingja
í svo stórum stíl, að fjöldadrápin í
Sharpeville árið 1960 mundu verða
hreinasti barnaleikur í samanburði
við þau ósköp.
Verðum við þannig að sætta okk-
ur við það, að það sé óhjákvæmi-
legt, að ríkisstjórn ofstækisfullra
kynþáttaaðskilnaðarsinna eigi að
ráða suðurhluta Afríku að eilífu?
Þeir hinna hvítu Suður-Afríkubúa,
sem hafa góða þekkingu á umheim-
inum og þróun nútímans, vita, að
slíkt gæti orðið hræðilega hættu-
legt, bæði fyrir Suður-Afríku og
hinn frjálsa heim. Furðulega marg-
ir þeirra álíta, að samstarf, sam-
skipti og samstjórn kynþáttanna sé
möguleg og æskileg. Það kann að
vera, að þeir séu ekki reiðubúnir til
þess að fá svertingjum yfirráð í
hendur. En þeir finna það, að ein-
hver ósköp bíða á næsta leiti, ef
svertingjum og öðrum þeldökkum
kynflokkum verður að eilífu mein-
að að hafa nokkur völd eða taka
þátt í stjórn landsins. Sumir hvítir
Suður-Afríkubúar vilja hægfara
þróun á þessu sviði, þ.e. veita kyn-
blendingum, Asíubúum og svei't-
ingjum smám saman meira vald og
meiri viðurkenningu sem mann-
eskjum til þess að koma í veg fyrir
ægilegan harnúeik í framtíðinni.
Það er augljóst, að hið brezka og
bandaríska fjármagn, sem lagt hef-
ur verið í námugröft, iðnað og ann-