Úrval - 01.11.1971, Side 62

60
ÚRVAL
mílna leið til þess að geta orðið
þessara sérréttinda aðnjótandi. Þeir
bíða í rökkurbyrjun niðri við fljót-
ið eftir „arti“ eða bænastundinni.
Og síðan setja þeir á flot örlitla
laufbáta, sem ber loga, sem blaktir
og glitrar í silfruðum vatnsfletinum,
sem dofnar smám saman. Og í
morgunsvalanum halda þeir svo
aftur burt frá fljótinu. Sumir þeirra
flytja með sér heim til fjölskyld-
unnar krukkur með Gangesvatni í,
sem eru vandlega varðar í tág-
körfum. Krukkur þessar bera þeir í
burðarstöngum á öxlum sér.
ÓSTÝRILÁTUR RISI
Svo streymir Gangesfljót lygnt
suður á bóginn og bugðast á milli
aragrúa indverskra þorpa. Hvar-
vetna getur að líta þyrpingar kofa,
sem byggðir eru úr sólbökuðum
múrsteinum og leðju og standa þétt
saman. Umhverfis þá eru hveiti-,
hirsi- og byggakrar. Svartir vatna-
bufflar gösla rymjandi um í slepju-
legum tjörnum, á meðan hirðirinn
heldur vörð yfir þessum þunglama-
legu dýrum, sem eru um hálft tonn
á þyngd. Og staða hirðisins líktist
helzt stöðu mýratrönunnar, þar sem
hann stendur með krosslagða fætur.
Af ökrum fjær ánni berst sykursæt-
ur ilmur af sykurreyr, sem er að
gerjast. Uxakerrur mynda röð fyrir
framan hliðin við sykurhreinsunar-
stöðina, hlaðnar grönnum, gulgræn-
um reyrstönglum, sem skornir hafa